Wat is verlichting:
Het is bekend als verlichting of illustratie naar spirituele, intellectuele en culturele beweging van de tweede helft van de 18e eeuw, bekend als de "eeuw van het licht".
Verlichting was een beweging met als doel het creëren van bewustzijn voor de eigen rede, wat zou leiden tot vertrouwen, vrijheid, waardigheid, autonomie, emancipatie en geluk voor de mens. Verlichtingsdenkers stelden vast dat de menselijke rede een betere samenleving kon bouwen zonder ongelijkheden en de individuele rechten van elk individu kon garanderen, evenals de ontwikkeling van het onderwijs, de politiek en het bestuur van een land.
Verlichting kan worden gezien als een ideologie die werd ontwikkeld en opgenomen door de bourgeoisie in Europa, beginnend bij de revolutionaire strijd aan het einde van de 18e eeuw. Evenzo was de Verlichting ook een politieke beweging die werd aangedreven door de Franse Revolutie.
De beweging begon in Engeland met de filosoof Locke en ontwikkelde zich in verschillende opzichten, in Frankrijk met Bayle, Voltaire, Helvetius, Helvetius, Diderot, d'Alembert, Holbach, en in Duitsland met Reimans, Mendelsonhn, Nicolai, Lessing, culminerend in Kant . De Verlichting had grote invloed op cultureel, politiek, sociaal en spiritueel vlak.
Aan de andere kant is Verlichting de doctrine, mening, visie van de verlichte. Beweging bepleit in de 18e eeuw, die is gebaseerd op het bestaan van een bovennatuurlijke inspiratie, gevoed door verschillende religieuze sekten.
In verband met het bovenstaande is de term illuminist is een bijvoeglijk naamwoord dat alles aangeeft wat met verlichting te maken heeft. Hij is de persoon die voorstander is van de leer van de verlichten.
Oorsprong van de Verlichting
In de zeventiende eeuw werd al een klein spoor van Verlichting waargenomen door de werken van René Descartes, die daarin de basis van het rationalisme als de enige bron van kennis aangaf. Het is in die zin dat zijn theorie werd samengevat als 'Ik denk en dus ik ben'.
De verlichting is ontstaan door de constante onvrede die de Europese samenleving voelde, met name in de laatste twee decennia van de 18e eeuw. Het Illuminisme was een reactiebeweging op het Europese absolutisme, dat kenmerkend was voor de feodale structuren, de invloed van de katholieke kerk, het commerciële monopolie en de censuur van "gevaarlijke ideeën".
In Frankrijk kende de beweging de grootste bloei, dankzij de constante botsing tussen het feodalisme en de ontwikkeling van het opkomende kapitalisme, naast andere sociale strijden die de verspreiding van de ideeën van de Illuministen, via de Franse Revolutie, veroorzaakten.
Met verwijzing naar het bovenstaande was het resultaat de eliminatie van het feodale systeem en de stimulering van de rest van de absolutistisch-mercantilistische regimes die in andere delen van Europa bestonden.
Illuministische denkers
De Verlichtingsdenkers werden gekenmerkt door het verdedigen van de vrijheid, ze waren vooral vooruitstrevend en zochten een rationele verklaring voor alles. Het belangrijkste doel van de Verlichtingsfilosofen, zoals hierboven vermeld, was het geluk van de mens te zoeken door religieuze onverdraagzaamheid, onrecht en voorrechten te verwerpen.
De belangrijkste Verlichtingsdenkers waren:
- Voltaire (1694-1778), criticus van religie, monarchie en censuur. Aan de andere kant geloofde hij in de aanwezigheid van God in de natuur en in de mens, die het door de rede kon ontdekken, en in het idee van tolerantie en een religie gebaseerd op het geloof van een opperwezen. Hij was een groot propagandist voor verlichtingsideeën.
- Montesquieu (1689-1755), behoorde tot de eerste generatie van de Illuministen. Zijn belangrijkste bijdrage was de doctrine van de drie bevoegdheden: uitvoerende, wetgevende en rechterlijke, elk moet binnen zijn gebied handelen, zonder de functies van de ander over te nemen, het is wat bekend staat als de decentralisatie van bevoegdheden om misbruik van de heersers.
- Jean Jacques Rousseau (1712-1778), was de meest populaire en radicale filosoof, waarin zijn ideeën vaak in tegenspraak waren met die van zijn collega's. Hij stelde een samenleving voor die gebaseerd is op rechtvaardigheid, gelijkheid en soevereiniteit van het volk.
Het is de moeite waard om te benadrukken dat in de Verklaring van de Rechten van de Mens en de Burger, uitgegeven op het hoogtepunt van de Franse Revolutie, met name in het jaar 1789, een sterke invloed van alle eerder genoemde democratische ideeën wordt waargenomen.
