Wat is dadaïsme:
dadaïsme is een artistieke avant-garde protestbeweging die werd geboren in 1916, toen verschillende kunstenaars elkaar ontmoetten in het Voltaire-cabaret in Zürich, Zwitserland, en een reactieve beweging creëerden tegen de Eerste Wereldoorlog (1914-1919).
De naam dadaïsme werd gegeven door de drie vertegenwoordigers en oprichters van de beweging: Tristan tzara (1896-1963), Hans richter (1888-1976) en Hans arp (1886-1976). Ze noemen hun ontmoeting en oprichting van het dadaïsme de "kunst van het toeval".
dada-beweging
Er zijn twee hoofdtheorieën over de oorsprong van de naam dadaïsme. De eerste theorie predikt dat de naam het product van toeval was, wanneer kunstenaars een Frans woordenboek openen om een naam op te zoeken en het eerste woord dat verschijnt is dadaïst, wat in het Frans 'houten paard' betekent.
De tweede theorie over de oorsprong van de naam stelt dat het werd geïnspireerd door het infantiele gebabbel "da-da". Dit komt voort uit het idee dat juist het intellectualisme en rationalisme de oorzaak waren van de Grote Oorlog, en als een vorm van protest wordt een zinloze en irrationele kunst gecreëerd.
Een van de grote bijdragen van het dadaïsme was op het gebied van grafische kunst, waar het begon te creëren collages en fotomontages. Een van zijn bekendste vertegenwoordigers is de kunstenaar Hannah hoch (1886-1966).
Het bekendste werk van de Dada-beweging is: Fontaine van Marcel Duchamp (1887-1968), tentoongesteld in 1917. Dit werk is letterlijk een omgekeerd urinoir. De toepassing van reeds van dag tot dag vervaardigde voorwerpen was een van de essentiële vragen over de creativiteit van de dadaïstische kunstenaar.
De dada-beweging werd ontbonden in 1924, toen haar leden meenden dat haar populariteit hen in een richting leidde die tegengesteld was aan haar oorsprong door veranderingen teweeg te brengen en te demonstreren tegen schoonheid.
Kenmerken van het dadaïsme
De fundamenten van het dadaïsme verwerpen het idee dat het de samenleving is die oplegt wat kunst is, aangezien de werkelijke toestand van de huidige samenleving er een is van 'waanzin met berekende krankzinnigheid'.
In tegenstelling tot deze realiteit zoekt Dada-kunst balanceren van logica en rede (die waanzin doordringt) met onzin, protesten, spot, satires, schandalen, ironieën, enz., om gevoelens en emoties uit te drukken en uit te lokken die nog nooit eerder zijn gevoeld.
Het dadaïsme roept bij kunstenaars twee vragen op: Wat is de rol van de kunstenaar? Y Wat is het doel van kunst? Het dadaïsme antwoordt dat het een kans is om de normen en belangrijkste artistieke stromingen uit te dagen, vooral tegen het modernisme, expressionisme, futurisme en abstractionisme.
Literair dadaïsme
Literair dadaïsme omvat de gedichten die binnen de beweging zijn geschreven, die over het algemeen kunstwerken op zich zijn. Ze werden gekenmerkt door een vrije denkstructuur, schijnbaar onzin. Ze zijn ook bekend als dadaïstische gedichten.
Enkele van de meest relevante vertegenwoordigers zijn de Roemeen Tristan Tzara (1896-1963), de Duitser Emmy Hennings (1885-1948), de Fransman André Breton (1896-1966) en de Zwitser Jean Arp (1887-1966).
Dadaïsme en surrealisme
Het dadaïsme was de eerste stroming van conceptuele kunst en avant-gardeïsme. De dadaïsten doordrongen de notie van het onbewuste en het irrationele om kunst uit te drukken in toekomstige bewegingen binnen avant-garde stromingen zoals het surrealisme.
Het surrealisme zoekt een spontane gedachtenuitdrukking die niet mogelijk zou zijn als de dadaïsten niet eerst hadden leren brabbelen.
