Wat is manicheïsme:
Het is bekend als manicheïsme naar doctrine van de Perzische prins Manes (215-276 AD) en zijn aanhangers, auteur van een ketterij van het christendom die in 242 in Perzië begon en zich verspreidde over het Midden-Oosten en het Romeinse rijk.
De basis van het manicheïsme is: dualisme en het belangrijkste geloof gnosticisme. Er zijn vanaf de eeuwigheid twee tegengestelde principes, opgevat in de vorm van twee koninkrijken: dat van licht, dat fysiek en moreel goed vertegenwoordigt, en dat van duisternis, dat kwaad vertegenwoordigt. De eerste, bestaande uit een hemel en een lichtgevende aarde, is het domein van God; en de andere, onder de arme hemel geplaatst, is het domein van Satan en zijn heerschappijen.
Lees voor meer informatie het gnostische artikel.
De mens, ondergedompeld tussen licht en duisternis, vechtend tussen de krachten van goed en kwaad, moet de gezanten van God volgen die waren: Noach, Abraham, Zoroaster (stichter van het mazdeïsme), Boeddha, Jezus en tenslotte Mane, aangezien de laatste was beschouwd als de laatste van de profeten die door God aan de mensheid zijn gezonden.
Met betrekking tot het bovenstaande neemt het manicheïsme in de praktijk geen verantwoordelijkheid op zich voor het gepleegde kwaad, omdat het van mening is dat het niet wordt begaan uit vrije wil, maar door de uitvoering van het domein van het kwaad in het leven van het individu.
Manicheïsme wordt gevormd door bondgenoten en luisteraars. De eerstgenoemden zijn een soort monnik of heiligen, verplicht om onthouding te bewaren en het universele leven te respecteren, inclusief dat van planten; Ze kunnen geen vlees eten, geen wijn drinken, ze leven van kruiden en vruchten die door de luisteraars moeten worden verzameld. In plaats daarvan leven de luisteraars zoals alle mensen, maar zij hebben de leiding over het ondersteunen van de bondgenoten.
De pauw of pavo cristatus was zijn heilige dier dat door zijn kleuren in het verenkleed de verschillende spirituele toestanden vertegenwoordigde waar het lichaam doorheen ging om zuivering en transformatie in de goddelijke geest te bereiken.
Met betrekking tot zijn etymologische oorsprong, het woord manicheïsme of manicheeër is van Latijnse oorsprong "Manicheüs".
Eindelijk, de term manicheeër is een bijvoeglijk naamwoord om de groep mensen of personen aan te duiden die de doctrines van de Manichean volgden, die twee creatieve principes toegaven, één ten goede en de andere ten kwade.
Politiek manicheïsme
Politiek manicheïsme wordt beschouwd als de houding van bepaalde mensen om ideeën of mensen in twee groepen te verdelen: die van de goede kant en die van de slechte kant, onherleidbaar. Zoals door de jaren heen is waargenomen, gaat de manicheeër in de politiek er altijd van uit dat hij aan de goede kant staat, en er is een deel van de samenleving dat vervalt in het manicheïsme en bestempelt dat al het overheidsbeheer verkeerd is.
Op basis van het bovenstaande is het voor het individu en de overheid van belang om elke situatie te analyseren, te begrijpen en te beoordelen om affiniteit te bereiken en beiden te strijden voor hetzelfde doel, dat in principe het algemeen belang zou moeten zijn.
