Wat is cognitief paradigma:
Het cognitieve paradigma wordt gedefinieerd als a set van theoretische principes en onderzoeksprogramma's met betrekking tot het functioneren van de geest in het algemeen en het verwerven van kennis in het bijzonder.
Het cognitieve paradigma komt naar voren als een kritiek op het behavioristische paradigma, rekening houdend met de historische veranderingen van de naoorlogse periode met betrekking tot de veranderingen die de intrede van informatietechnologie genereert op het gebied van communicatie en, als gevolg daarvan, in de kennis werkwijze.
Ook bekend als een integraal onderdeel van de cognitieve wetenschap, omvat het een reeks theorieën die de mentale representatie van kennisprocessen in relatie tot leren en menselijk gedrag willen bestuderen voor het oplossen van problemen.
Het is gekaderd binnen het rationalisme, rekening houdend met de rede als de bron van alle kennis.
Het cognitivisme heeft zich sinds het begin van de twintigste eeuw ontwikkeld en richt zich vooral op onderwijs en betekenisvol leren. Het is binnen het gebied van de cognitieve wetenschap dat is gebaseerd op de functionele analogie tussen de menselijke geest en de vormen van computerverwerking. De analogie is functioneel, maar niet structureel, aangezien het informatieverwerkingssystemen van dezelfde klasse vergelijkt door middel van symboolverwerking.
Deze benadering omvat taalvaardigheid, informatietheorie en informatica, evenals andere naoorlogse paradigma's, zoals het sociaal-culturele paradigma.
In de psychologie bestudeert cognitivisme, of ook wel cognitieve psychologie genoemd, de complexiteit van hogere leerprocessen in relatie tot conceptvorming en probleemoplossing.
Het cognitieve systeem, of het nu levend of kunstmatig is, bestaat uit de volgende elementen: receptoren, motorisch systeem en cognitieve processen.
In die zin zijn cognitieve processen die processen die de informatie die door de ontvangers is verzonden interpreteren en identificeren, de acties op de artiesten controleren en de distributie van cognitieve bronnen sturen, zoals het geheugen van acties en ervaringen.
Cognitief paradigma in de psychologie
De Zwitserse denker Jean Piaget (1896-1980) introduceert concepten van accommodatie en assimilatie van kennis door middel van interne motivaties. In zijn psychogenetische theorie bevestigt hij dat de genetische interpretatie van het kind de enige manier is om intelligentie en zijn logische operaties te begrijpen, en de noties van ruimte-tijd, waarneming, constantheid en geometrische illusies te leveren.
Op zijn beurt definieert Piaget in zijn cognitieve paradigma vier fasen in de ontwikkeling van de constructie van menselijke kennis van de kindertijd tot de volwassenheid.
- Ontwikkelingsstadia van Piaget.
- Cognitief en Cognitief.
Aan de andere kant introduceert de Amerikaanse psycholoog Jerome Bruner (1915-2016) in zijn instructietheorie dat leren gebaseerd is op de actieve verwerking van informatie volgens de individuele organisatie ervan. Definieer drie mentale modellen: activerend, iconisch en symbolisch.
De Amerikaanse psycholoog David Ausubel (1918-2008) postuleert in zijn theorie van betekenisvol leren het concept van didactisch onderwijzen om tot leren te komen. Pakt de concepten van betekenisvol leren en machine learning aan.
Betekenisvol leren maakt gebruik van reeds bestaande informatie in het individu om verbinding te maken met de cognitieve structuur van elke student.
Aan de andere kant dient machine learning als een complementaire of gelijktijdige manier om nieuwe kennis op een repetitieve of routinematige manier op te nemen.
Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een vorm van therapie die de principes en technieken van leertheorie omvat. Benadrukt het belang van cognitieve processen bij de ontwikkeling, het onderhoud en de wijziging van gedrag. Dit type therapie leert het onderwerp om hun moeilijkheden onder ogen te zien om meer controle over hun leven te krijgen.
Cognitief paradigma in het onderwijs
In de onderwijspsychologie of psychopedagogiek beoordeelt het cognitieve paradigma de cognitieve competentie van de student om te leren en problemen op te lossen.
Voor de definitie van de cognitieve competentie van de student, om de meest geschikte strategie voor leren en probleemoplossing te creëren, moeten de volgende punten worden geëvalueerd:
- Basisleerprocessen (processen van aandacht, perceptie, codering, geheugen en het ophalen van informatie).
- Kennisbank (vaardigheden, vaardigheden, concepten, voorkennis).
- Cognitieve stijlen en attributies (manieren van leren).
- Strategische kennis (algemene en specifieke strategieën geleerd).
- Metacognitieve kennis (kennis door persoonlijke cognitieve ervaringen en processen).
Soorten onderwijs van het cognitieve paradigma
Hiervoor definieert psycholoog David Ausubel twee soorten leren: repetitief of uit het hoofd leren (oppervlakkige of mechanische verwerking) als een initiële of versterkende fase, en significant leren (diepe verwerking) als de manier waarop nieuwe informatie wordt opgenomen vanuit substantiële vorm.
Ausbel definieert op zijn beurt basisdimensies van onderwijsstrategieën of onderwijsmethodologie om nieuwe informatie op te nemen in de cognitieve structuur die al bij studenten aanwezig is.
Leren bij receptie
Het ontvangen van leren maakt gebruik van machine learning om op een voltooide manier grote hoeveelheden nieuwe informatie te leren, zoals het leren van landnamen en tafels van vermenigvuldiging.
Leren door te ontdekken
Ontdekkend leren omvat het principe van assimilatie, gedefinieerd als het proces waarin nieuwe informatie of materiaal wordt gekoppeld aan de bestaande informatiestructuur.
Ontdekkend leren wordt beschouwd als betekenisvol leren dat belangrijk is om op te nemen in de beginfasen van leren. De inhoud is gerelateerd aan de concepten en principes voor leren, bijvoorbeeld procedures, attitudes, normen en waarden.
