Een toneelstuk is een toneelvoorstelling van een verhaal gebaseerd op echte of fictieve gebeurtenissen. De eerste toneelstukken werden gemaakt in het oude Griekenland en voldeden aan specifieke kenmerken zoals een eenheid van tijd en ruimte, dat wil zeggen dat alle actie die in de scène wordt weergegeven op dezelfde plaats en in dezelfde tijdsvolgorde plaatsvond. Hoewel dit concept in de loop van de tijd is veranderd, hebben toneelstukken nog steeds een aantal specifieke kenmerken. Laten we eens kijken.
Principe van de vierde muur
Over het algemeen worden toneelstukken beheerst door het vierde-muurprincipe. Het is een denkbeeldige muur die de scène scheidt van het publiek. De personages (acteurs) gedragen zich alsof het publiek niet aanwezig is en alle realiteit is beperkt tot wat er in de scène gebeurt.
Het principe van de vierde wand is vooral kenmerkend voor het moderne theater en bij uitbreiding ook voor fictiefilm en televisie. Sommige trends of stromingen in het theater doorbreken echter bewust dit principe. Dit kan op een aantal manieren worden bereikt. Bijvoorbeeld spreken/interactie met het publiek of het tonen van de mechanismen van de toneelvoorstelling die normaal verborgen blijven.
Opzettelijk doel
Elk stuk volgt een weloverwogen doel volgens het genre, een doel dat eerder door de toneelschrijver is bedacht.
Komediespelen hebben meestal tot doel sociale kritiek te uiten, collectief ongemak weg te nemen of te entertainen, door middel van middelen zoals parodie, misverstanden (genaamd tegenprestatie, wat betekent 'iets in de plaats stellen van iets anders'), enz.
Van haar kant zoekt de tragedie de catharsis van het publiek, dat wil zeggen zuivering door tranen of medelijden.
Het drama, waarin komische elementen kunnen worden gecombineerd met tragische elementen, zoekt meestal kritische reflectie op de aangesneden problematiek.
Interdisciplinair karakter
De toneelstukken zijn interdisciplinair van aard. Daarin worden literaire, dramatische, muzikale en plastische elementen gecombineerd.
Vertegenwoordiging op basis van een dramatische tekst
De toneelstukken hebben een taalkundig element als uitgangspunt: de dramatische tekst. Deze tekst krijgt ook de naam schrift of theaterlibretto, en wie hem schrijft heet toneelschrijver. De dramatische tekst volgt specifieke kenmerken qua vorm en plot.
Elementen van een dramatische tekst
Een dramatische tekst bestaat uit personages, annotaties en dialogen of monologen.
karakters
Met personages bedoelen we de geanimeerde wezens die in het stuk worden weergegeven, die door middel van dialogen en acties in het spel ingrijpen. In een theatrale tekst presenteert de toneelschrijver, voordat hij aan het plot begint, een lijst van alle betrokken personages.
annotaties
Annotaties zijn aanwijzingen, instructies en suggesties die de toneelschrijver in de theatertekst schrijft om aan te geven hoe het stuk moet worden weergegeven. Dergelijke annotaties geven informatie over de plaats en tijd van de voorstelling, de essentiële handelingen van de personages en, in sommige gevallen, elementen van gebaren.
Dialogen of monologen
In het theater wordt de plot opgebouwd via de parlementen tussen de personages, of het nu gaat om dialoog of monoloog. Dit komt omdat er in de regel geen verteller in het theater is.
Het kan zijn dat een theatertekst geen parlementen van welke aard dan ook omvat en zich strikt toespitst op de handelingen van één of de tolken. Dit kan te maken hebben met het genre (bv. mimetheater) of gewoon met de bedoeling van de toneelschrijver. Bijvoorbeeld: werk Handel zonder woorden I Y Handel zonder woorden IIdoor Samuel Beckett).
Structuur van een dramatische tekst
Plots gezien wordt een dramatische tekst gekenmerkt door een structuur die bestaat uit acts en scènes. Laten we kijken:
handelen
Een act is een coherente verhalende eenheid binnen de plot. Het begin en einde wordt meestal aangegeven door het optrekken en sluiten van het gordijn, of door middel van lichten. Normaal gesproken is er van de ene handeling naar de andere een belangrijke dramatische verandering, die kan leiden tot de wijziging van de scène. Sommige werken kunnen uit één enkele akte bestaan.
Tafereel
De scènes zijn elk van de delen waarin een act is onderverdeeld. Het zijn minimale betekeniseenheden die, net als schilderijen, het begrip van elke handeling vervolledigen.
Gebruik van extralinguïstische elementen
Naast de literaire bron die de primaire bron is van toneelrepresentatie, gebruikt theater ook extralinguïstische elementen op een karakteristieke manier, waardoor het zich onderscheidt van verhalende literatuur.
scenografie
De scenografie is het ontwerp van elementen die de landschappelijke ruimte karakteriseren.
Rekwisieten
Props zijn alle voorwerpen die de acteurs tijdens de voorstelling gebruiken.
Karakterisering: kostuum en make-up
Elk stuk draagt noodzakelijkerwijs een karakterisering van de personages, die wordt bereikt door kostuums, kapsel en make-up.
verlichting
Theatrale verlichting is essentieel om de sfeer en het karakter te creëren die nodig zijn in elke scène en act. Binnen het theater is er selectieve zichtbaarheid, de openbaring van vorm, focus, stemming (verlichting aangepast aan de emotie van de scène), compositie (creëren van een esthetisch effect), naast andere middelen.
Muziek
Muziek in het theater kan incidenteel zijn of een leidend onderdeel van het werk zijn, zoals in het geval van muziektheater of opera.
Teamwerk
Zodra de dramatische tekst klaar is, is het werk van een team nodig om een toneelstuk op het toneel te brengen:
- Een theaterregisseur: de persoon die verantwoordelijk is voor het begeleiden van het concept van het stuk, het begeleiden van de acteurs en het articuleren van het hele productieteam.
- De acteurs: professionals die de personages karakteriseren.
- Het productieteam: productie-assistenten, luminito's, geluidstechnici, muzikanten, kostuumontwerpers, decorontwerpers, enz.
- Speel.
- Katharsis.
