Wat is ironie:
De ironie het is een manier om iets te impliceren door het tegenovergestelde uit te drukken van wat bedoeld of gedacht wordt. Het woord komt van het Griekse εἰρωνεία (eirōneía), wat 'vermomming' of 'geveinsde onwetendheid' betekent.
De ironie is ook de kunst om iemand voor de gek te houden, iets aan de kaak te stellen, te bekritiseren of te censureren, maar zonder het expliciet of direct uit te drukken, maar het begrijpelijk te maken.
In die zin waardeert ironie iets wanneer het het echt wil devalueren, of integendeel, het devalueert iets wanneer het daadwerkelijk zijn waarde probeert te vergroten.
De ironie is bovendien: een bepaalde toon of houding waardoor wordt gezocht om de ware bedoeling van wat er wordt gezegd te karakteriseren of meer te benadrukken.
Een ironie kan dus verbaal zijn wanneer: je zegt iets anders dan wat je wilt bedoelen. In die zin wordt het ook gebruikt als: literaire figuur. Bijvoorbeeld: "Ik zou nooit naar een club gaan die mij als lid heeft toegelaten" (Groucho Marx).
Een ironie kan ook verwijzen naar: situaties waarin wat er gebeurt in strijd is met wat wordt verondersteld of verwacht. Bijvoorbeeld: een brandweerkazerne vat vlam, een politiebureau wordt beroofd, een hond wordt gebeten door een persoon, enz. Dit soort paradoxale situaties worden ook wel life ironies genoemd.
In de geschreven taalOm ironie aan te geven, kunt u een uitroepteken tussen haakjes (!), een vraagteken (?), aanhalingstekens, met een emoticon, enz.
Socratische ironie
Zoals socratische ironie bekend is, is de ironische formule waarmee Socrates in zijn dialectische methode de dialoog met de gesprekspartner opende. Het bestond erin zijn gesprekspartner (de student) bovenaan te zetten, hem in een bepaalde kwestie als een wijs man te beschouwen, om vervolgens een onderzoeksproces te beginnen dat tot kennis leidt. Het doel van socratische ironie was dus om de gesprekspartner zich op zijn gemak te laten voelen om openlijk over een onderwerp te praten. Een voorbeeld zou zijn: "Jij, Octavio, die een wijs man bent in de literatuur, zou je me kunnen uitleggen wat poëzie is?"
Tragische ironie
In het theater wordt tragische of dramatische ironie de paradoxale situatie genoemd waarmee een personage in de dramatische actie wordt geconfronteerd zonder het te weten, wat dramatische intensiteit aan het werk toevoegt, terwijl de toeschouwer zich van zijn kant bewust is van de situatie in het gevonden personage . Een voorbeeld van tragische ironie is het toneelstuk Koning Oedipus, uit Sophocles, waar de hoofdpersoon, Oedipus, koning van Thebe, ontdekt dat hij de moordenaar is van de vorige koning, Laius, en dat hij bijgevolg met zijn moeder, Jocasta, is getrouwd.
Ironie en sarcasme
Ironie en sarcasme zijn geen exacte synoniemen. De sarcasme Het kan een grove, vernietigende of beledigende opmerking of spot zijn, of een kwetsende of kwaadaardige opmerking. De ironieIn plaats daarvan impliceert het het tegenovergestelde van wat er wordt gezegd, of een situatie waarin wat er gebeurt paradoxaal genoeg het tegenovergestelde blijkt te zijn van wat wordt verwacht of logisch. In die zin kan sarcasme een vorm van ironie zijn.
Voorbeelden van ironie
Ironisch genoeg is er meestal een context die je in staat stelt om correct te interpreteren wat je wilt uitdrukken, zelfs als het tegenovergestelde wordt gezegd. Bijvoorbeeld:
- (Regen): Maar wat een mooie dag is het!
- (Te laat komen): Je bent altijd zo stipt!
- (Nergens mee samenwerken): Ga zitten, word het niet moe om zoveel te helpen.
- (Als er iets heel duidelijks wordt gezegd): Als je het me niet vertelt, weet ik het niet.
- (Op vakantie, uitrusten): Wat een zwaar leven!
- (Heb alles gegeten): Je had geen honger!
