Wat zijn de axioma's van communicatie:
De axioma's van communicatie zijn vijf gevestigde waarheden in menselijke communicatie.
De psycholoog Paul Watzlawick identificeerde vijf axioma's met betrekking tot menselijke communicatie die als vanzelfsprekend worden beschouwd:
eerste axioma: Het is onmogelijk om niet te communiceren.
Met betrekking tot het eerste axioma van communicatie kan een voorbeeld zijn een ontmoeting tussen twee mensen waarbij een van hen verbaal informatie doorgeeft aan de ander. Deze persoon mag dan zwijgen, maar die stilte is ook het doorgeven van informatie, dus vanuit het oogpunt van Watzlawick is het onmogelijk om niet te communiceren.
tweede axioma: Er is een niveau van inhoud en een niveau van communicatie.
Een voorbeeld kan een gesprek zijn waarin een persoon vraagt: "Weet je hoe laat het is?" Op inhoudsniveau lijkt het duidelijk dat de persoon om informatie vraagt over de tijd waarin ze zich bevinden, maar op communicatieniveau kan die persoon meer informatie doorgeven, zoals "Je bent te laat" of gewoon: "Ik wil niet weet hoe laat het is en ik zou graag willen dat je het me vertelt."
derde axioma: De aard van een relatie wordt vastgesteld op basis van de score of gradatie die de deelnemers maken van de communicatieve sequenties.
Het bestaat uit de interpretatie van de uitgewisselde berichten en hoe deze de communicatieve relatie die tot stand komt, beïnvloeden. In veel gevallen wordt een reactie beschouwd als het gevolg of effect van eerdere informatie wanneer het communicatieproces deel uitmaakt van een feedbacksysteem.
Een klassiek voorbeeld is te zien in een relatie waarin een van de mensen (A) de andere (B) uitscheldt en als gevolg daarvan (B) zich terugtrekt. Vanwege deze houding scheldt (A) opnieuw tegen (B). Deze situatie is wederkerig en repetitief en kan dienen als een verklarend voorbeeld van het derde axioma.
vierde axioma: Er zijn twee manieren van communicatie: digitaal en analoog.
In dit geval komt digitale communicatie overeen met wat er wordt gezegd en analoge communicatie met hoe het wordt gezegd.
Een voorbeeld van het vierde axioma kan een dialoog tussen twee mensen zijn. Een van hen kan zeggen: "Kom binnen, ik zat op je te wachten" (digitale communicatie) terwijl hij een handgebaar maakt dat bijvoorbeeld op ongeduld kan duiden (analoge communicatie).
vijfde axioma: Communicatie kan symmetrisch en complementair zijn.
Bij symmetrische communicatie is er een zekere gelijkheid in gedrag. Complementaire communicatie komt overeen met een communicatief proces waarin de deelnemers verschillende soorten gedragingen uitwisselen en hun gedrag is in deze relatie complementair. Het kan superieur of inferieur zijn.
Enkele voorbeelden van het vijfde axioma van communicatie kunnen een relatie zijn waarin er een symmetrische communicatie is waarin de twee zich op hetzelfde niveau bevinden en gedrag reproduceren. Bijvoorbeeld: de een bekritiseert een houding en de ander reageert door een andere houding te bekritiseren. Een voorbeeld van complementaire communicatie kan zijn tussen een ouder en kind waarbij het kind een vraag of zorg uitspreekt en de ouder reageert met advies of een oplossing.
- Communicatie
- Non-verbale communicatie
