Wat is weglating:
weglating is de onthouding iets te doen of te zeggen. Het is ook een fout, onzorgvuldigheid of nalatigheid van iemand die belast is met het uitvoeren van een taak en die deze niet uitvoert. Het komt uit het Latijn weglaten, -ōnis. Ze kunnen worden beschouwd als synoniemen van 'omissie' woorden als: vergeetachtigheid, gebrek, afleiding, onderdrukking, onzorgvuldigheid en nalatigheid.
Weglating in het strafrecht
In het strafrecht is weglating een misdrijf of gebrek Bestaande uit het nalaten te handelen in een situatie die als een wettelijke plicht wordt beschouwd, zoals hulp aan gehandicapte minderjarigen. Op dit punt worden twee soorten nalatigheidsmisdrijven onderscheiden: behoorlijk en ongepast.
Eigen weglaten of weglaten van hulp
In het Wetboek van Strafrecht van veel landen wordt weglaten van hulp of Het niet verlenen van hulp het is afzien van het helpen van iemand die zich in een situatie van manifest en ernstig gevaar bevindt. Het is ook bekend als eigen verzuim, aangezien het gepleegde misdrijf het 'eigen' nalaten is. Bijvoorbeeld als een persoon die een verkeersongeval met slachtoffers heeft meegemaakt en daartoe in staat is, geen hulp verleent.
Oneigenlijke weglating of commissie door weglating
Er is sprake van ongepaste weglating of van commissie door omissie wanneer een persoon die een borgsteller van een aangetast juridisch goed heeft en dus verplicht is om bepaalde handelingen uit te voeren, deze niet nakomt, met negatieve gevolgen. Bijvoorbeeld een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg die tijdens een medische noodsituatie een patiënt zonder reden in de steek laat. Deze misdaden van ongepaste nalatigheid kunnen worden gelijkgesteld aan misdaden van actie. In het geval dat een baby bijvoorbeeld sterft van de honger omdat hij niet door zijn ouders is gevoed, kan hij worden beschuldigd van doodslag wegens ongepaste nalatigheid, aangezien het resultaat van het 'niet-handelen' wordt beschouwd als hetzelfde zijn dan de 'actie' (in dit geval doden).
Zonde van verzuim
In de katholicisme, wordt het beschouwd als een zonde van nalatigheid wanneer iets kan worden gedaan dat de doctrine van de katholieke kerk volgt, niet wordt gedaan. Dit soort zonde wordt bijvoorbeeld genoemd in het gebed van de Banketbakker of Ik beken, waarin staat: 'Ik heb veel gezondigd, in gedachte, woord, daad en nalatigheid'. Verwijzingen naar weglating in een zondecontext zijn te vinden in verschillende passages in de Bijbel. Bijvoorbeeld: 'Dan zal hij ook tegen degenen aan de linkerkant zeggen: Ga weg van mij, jij vervloekte, in het eeuwige vuur dat is bereid voor de duivel en zijn engelen. Omdat ik honger had en je me niets te eten gaf; Ik had dorst en je hebt me niets te drinken gegeven.' (Mt 25 41:42)
