Wat is het Wie hoort dat sycophants nooit een andere prijs verwachten:
'Wie sycophants hoort, verwacht nooit meer een prijs' is een Moreel dat waarschuwt voor de gevolgen van het vertrouwen van degenen die ons met vleierij en vleierij benaderen, maar die in werkelijkheid duistere bedoelingen hebben.
De uitdrukking komt als zodanig van de fabel de "vos en de raaf" door Félix María Samaniego, en is gebaseerd op een fabel van Aesopus.
Het is aangenomen als: zeggen dat leert om vleierij te wantrouwen, vooral degenen die op een overdreven manier worden gezegd om de stemming van de persoon te behagen, waaruit blijkt dat degenen die ons op deze manier benaderen, verborgen bedoelingen kunnen hebben.
In die zin herinnert het gezegde ons eraan dat we ons niet kunnen laten meeslepen door woorden of oppervlakkige bevredigingen, maar we moeten ons ervan bewust zijn dat ze iets zouden kunnen wegnemen dat we met verdienste hebben veroverd.
Daarom heeft het ook een onderliggende leerstelling: dat we moeten werken om te krijgen wat we willen, en dat we niet moeten afzien van de vruchten van onze inspanning om anderen tevreden te stellen die niet hebben gewerkt om ze te verdienen. Kortom, hij adviseert: als ze je vleien, moet je het beste zorgen voor wat je hebt.
Fabel van de vos en de raaf
De fabel van "The Fox and the Raven" is geschreven door is Felix Maria Samaniego, hoewel het gebaseerd is op een fabel van Aesopus. Dit verhaal wordt voornamelijk gebruikt voor educatieve doeleinden, om kinderen te waarschuwen voor obscure of onbekende bedoelingen die zich achter vleierij kunnen verschuilen, en om een zeker instinct van bescherming te wekken bij degenen die op deze manier handelen. De fabel gaat als volgt:
«Op de tak van een boom, heel trots en gelukkig, met een kaas in zijn snavel, zat meneer Raaf.
»Van de geur die een zeer meesterlijke Vos aantrok, zei hij deze woorden, of min of meer:
"- Goedemorgen, meneer Raven, mijn eigenaar; ga dat je donoso bent, schattig, schattig in het extreme; Ik besteed geen vleierij, en ik zeg wat ik voel; dat als je mooie spoor overeenkomt met het gekwetter, samen met de godin Ceres, getuige van de lucht, dat je de feniks van zijn uitgestrekte rijken zult zijn.
"Toen hij zo'n lieve en vleiende toespraak hoorde, van meegesleepte ijdelheid, wilde de kraai zingen. Het opende zijn zwarte snavel, liet de kaas vallen; de zeer slimme vos, nadat hij hem gevangen had genomen, zei tegen hem:
"- Mr Silly, dan, zonder ander voedsel blijft u achter met lofprijzingen die zo opgezwollen en vol zijn, verteer de vleierij terwijl ik de kaas eet.
"Wie sycophants hoort, verwacht nooit nog een prijs."
Zie ook De hoffelijke neemt de dapperen niet weg.
