Wat is Esperanto:
Het is bekend als Esperanto naar internationale hulptaal, opgericht door de Poolse filosoof, professor en arts Luís Lázaro Zamenhof. Esperanto is ontstaan uit de talen van grote Latijnse groepen, Slavisch en Germaans.
Zamenhof, kenner van Latijn, Sanskriet en vele moderne talen, ik maak gebruik van de grammatica - een basis die bij alle talen hoort, evenals de noodzakelijke en voldoende kwaliteiten om een grammatica te creëren met een minimum aan regels, een woordenboek met een minimum aan woorden en een systeem van natuurlijke, kneedbare en praktische bypass.
Esperanto is gemaakt met de bedoeling een gemeenschappelijke code voor iedereen te ontwikkelen, met als doel de moeilijkheden en verwarring weg te nemen die ontstaat in de communicatie van twee mensen die verschillende talen gebruiken in hun communicatie, bijvoorbeeld: in Amerika is vermoeidheid vermoeidheid maar in Spanje is het honger, en zoals dat voorbeeld zijn er veel, en in die zin creëerde Zamenhof Esperanto met de hoop er een universeel communicatiesysteem van te maken.
De eerste internationale Esperanto-bijeenkomst was in 1904 in Calais-Dover; Het bracht 180 Esperanto-leden uit 6 landen bijeen en besloot elk jaar een universeel Esperanto-congres te houden, en dat het eerste het jaar daarop in Boulogne zou worden gehouden. Het programma is alleen onderbroken door oorlogen. In de universele congressen van Esperanto hebben meerdere secties gefunctioneerd en zijn verschillende kwesties behandeld, altijd in Esperanto, ongeacht politiek en religie.
In de meeste landen worden jaarlijks nationale Esperanto-congressen gehouden, waarop Esperanto-nationale werken worden voorbereid en gepresenteerd op het volgende universele congres.
Echter, in 1908 werd de Universele Esperanto Associatie (UEA) opgericht, met 119 leden uit verschillende landen, vandaag de dag is ze nog steeds van kracht, hernieuwt haar statuten en past zich aan nieuwe tijden aan.
Momenteel is Esperanto een taal met een gemeenschap van duizenden sprekers over de hele wereld, waaronder de bekendste Esperantofoons Reinhard Selten (Nobelprijs voor economie), Zsuzsa Polgár (wereldkampioen schaken) en Tivadar Soros. Evenzo heeft internet webpagina's in het Esperanto, evenals cursussen, forums, blogs, video's en andere hulpmiddelen voor het leren van de taal die wordt bestudeerd.
Aan de andere kant is de term Esperantofoon Het wordt gebruikt om al die personen te identificeren die de Esperanto-taal spreken.
Esperanto-kenmerken
Esperanto wordt voornamelijk gekenmerkt door zijn oorsprong in het Latijn en in mindere mate uit de Germaanse, Slavische, oude Griekse en Hebreeuwse talen. Sommige nieuwe woorden vinden hun oorsprong in niet-Indo-Europese talen.
Het Esperanto-alfabet heeft 28 letters, waarvan 6 letters met een diakritisch teken ĉ, ĝ, ĥ, ĵ, ŝ en ŭ; en bevat niet de letters q, w, x, y, het komt alleen voor in vreemde eigennamen die niet worden gebruikt door de Esperanto-taal.
Wat betreft je grammatica, volg 16 fundamentele regels, waaronder de volgende:
- Er zijn geen onbepaalde lidwoorden, er is alleen de gedefinieerde voor alle geslachten, naamvallen en getallen, bijvoorbeeld: la kato (de kat), la katino (de kat).
- Zelfstandige naamwoorden hebben een uitgang "o", en het meervoud wordt gevormd door de vervoeging van een "j".
- Bijvoeglijke naamwoorden eindigen op "a". De vergelijkende cijfers worden gevormd met het woord "pli", en het wordt vervoegd met "ol". Aan de andere kant de superlatieven met "plej".
- De cijfers zijn: unu, du, tri, kvar, kvin, ses, sep, ok, nau, dek, cent, duizend. De tientallen en honderden worden gevormd door de vervoeging van de cijfers.
- De persoonlijke voornaamwoorden zijn: mi, ci of vi, li, si gi (voorwerpen en dieren), si, ni, vi, ili, oni. Voor bezittelijke voornaamwoorden voeg je bij het bijvoeglijk naamwoord dat eindigt.
- Werkwoorden worden niet geïdentificeerd door geslacht en nummer.
- Bijwoorden eindigen op "e".
- Alle voorzetsels vereisen op zichzelf de nominatief.
- Het accent valt op de voorlaatste lettergreep.
- Samengestelde woorden worden gevormd door de vereniging van de woorden waaruit het bestaat.
- Twee ontkenningen worden niet in een zin gebruikt, bijvoorbeeld: ik wil geen dieren.
- Elk voorzetsel heeft een bepaalde en constante betekenis, er is de mogelijkheid om het voorzetsel "heh" te gebruiken dat een onbepaalde betekenis heeft.
- De laatste klinker van het zelfstandig naamwoord en het lidwoord kunnen worden verwijderd en vervangen door een apostrof.
Het is belangrijk op te merken dat in het Esperanto de woorden worden gelezen zoals ze zijn geschreven.
