Wat is verval:
Als decadentie noemen we het begin van het verval of de ineenstorting van iets. Het woord is als zodanig afgeleid van decadent, dat is 'dat wat afneemt, dat gaat naar minder'.
Het begrip verval kan worden toegepast op mensen of dingen, maar ook op sociaal-historische processen, zoals het verval van een beschaving of een rijk.
Beschavingen zoals de Egyptische, Griekse, Chinese, Romeinse of Spaanse hebben processen van verval doorgemaakt.
de decadentie het is een fase van sociale ineenstorting waarin er een ineenstorting is van zowel cultuur als burgerlijke instellingen, evenals andere kenmerken van een samenleving (waarden, gewoonten), om te veranderen of om te zetten in iets nieuws.
Over het algemeen spreken we van decadentie als het gaat om de achteruitgang of verwaarlozing van iets, waarbij verwaarlozing of het verstrijken van de tijd verwoesting aanricht. Een plaats kan bijvoorbeeld als in verval worden beschouwd wanneer de beste jaren zijn verstreken.
Daling in decadentie
De decadentie vond in decadentie uitdrukkingsvormen op artistiek, literair en filosofisch vlak. Deze stroming is ontstaan in Frankrijk en van daaruit verspreidde hij zich in de laatste decennia van de 19e eeuw naar Europa en Amerika.
Het werd gekenmerkt door het in vraag stellen van de moraal en de burgerlijke manier van leven, door zijn constante ontwijking van de realiteit, zijn interesse in het exotische en zijn verheerlijking van individueel heldendom, evenals door het verkennen van de meest extreme gebieden van gevoeligheid en het onbewuste. Het was het tegenovergestelde van het Parnassianisme, geïnspireerd door het klassieke ideaal van kunst om de kunst.
Enkele van de meest opvallende vertegenwoordigers waren Paul Verlaine, Charles Baudelaire, Joris-Karl Huysmans, Gabriele D'Annunzio en Oscar Wilde.
