Wat is Sonnet:
een sonnet Het is een poëtische compositie van veertien verzen, meestal medeklinkerrijm, die zijn verdeeld in twee kwartetten en twee triolen. Het woord komt als zodanig uit het Italiaans sonnet, en dit is afgeleid van het Latijn sonus, wat 'geluid' betekent.
De verzen in het klassieke sonnet zijn meestal van grote kunst, meestal hendecasyllables (bestaande uit elf lettergrepen).
De sonnetstructuur: Het zijn vier strofen, de eerste twee zijn kwartetten en de laatste twee zijn triolen.
De rijm in kwartetten Het werkt als volgt: ABBA ABBA, dat wil zeggen, het harmoniseert het eerste couplet met het vierde en het tweede met het derde.
Bijvoorbeeld:
Fragment van "A Córdoba", door Luis de Góngora
In de drieling, de distributie van de rijmpjes is vrijer, en deze kunnen op verschillende manieren worden gecombineerd, omdat het de meest gebruikte CDE CDE, CDE DCE, CDE CED, CDC DCD is, volgens de verschillende overeenkomsten.
Bijvoorbeeld:
Fragment van "A Córdoba", door Luis de Góngora
Aan de andere kant is de inhoud van het sonnet georganiseerd, hoewel niet strikt, op de manier van begin, midden en einde.
In die zin presenteert het eerste kwartet het thema, dat in het tweede wordt uitgebreid.
Vervolgens reflecteert de eerste van de drielingen op of associeert deze ideeën of gevoelens met het thema van het sonnet, en de tweede sluit het af, hetzij met een serieuze of emotionele reflectie, hetzij met een ingenieuze of onverwachte wending die betekenis geeft aan de compositie. .
Het sonnet behandelt, zoals elke poëtische of literaire compositie, de meest uiteenlopende thema's die de menselijke ziel en het intellect interesseren. Onderwerpen als liefde en verlies, leven en dood, maar ook mildere zaken, op satire of humoristische toon.
Geschiedenis van het sonnet
Het sonnet, volgens wat bekend is, verscheen voor het eerst in Italië in de 13e eeuw, waar het voor het eerst werd gecultiveerd door Giacomo da Lentini, waarvan wordt aangenomen dat hij de maker van dit type compositie was, en later verspreid naar de rest van Europa en de wereld.
In Italië werd het gekweekt door meesters van de literatuur zoals Dante Alighieri of Petrarca. In onze taal was de eerste van hun cultisten de Marqués de Santillana, alias van Íñigo López de Mendoza, maar ook door genieën van Castiliaanse poëzie zoals Lope de Vega, Luis de Góngora, Francisco de Quevedo, Calderón de la Barca of Sor Juana Ines de la Cruz.
In recentere tijden zijn er ook schrijvers geweest die het sonnet gebruikten en het vernieuwden of veranderden, zoals Rubén Darío, die Alexandrijnse verzen in zijn gedichten gebruikte, of Pablo Neruda, die sonnetten schreef zonder rijm.
Voorbeelden van sonnetten
Lope de Vega
Francisco de Quevedo
