Wat is spelen:
In de traditionele betekenis wordt de uitdrukking spel of spel gebruikt om te verwijzen naar de literair genre bedoeld voor de landschappelijke weergave van verhalen of verhalen, normaal gestructureerd in dialogen.
Als algemene regel is een toneelstuk gebaseerd op een theaterscript geschreven door een toneelschrijver. Het script bestaat uit verschillende elementen: personages, scènes, dialogen en dimensies.
In een theatraal werk kunnen de annotaties elementen suggereren zoals muziek, decor, verlichting, bewegingen, gebaren, enz., die noodzakelijkerwijs de perceptie van wat wordt gerepresenteerd zullen veranderen.
Theateronderzoekers, zoals de Venezolaanse professor Leonardo Azparren, stellen dat het stuk gelezen moet worden volgens het principe van de dubbele theatrale uitspraak. Dit betekent dat een toneelstuk zowel een tekst als een virtuele voorstelling (enscenering) is.
Ten minste twee elementen rechtvaardigen de noodzaak van dit onderscheid:
- Een toneelstuk is een collectief fenomeen, dat opzettelijk het toneelstuk wijzigt zoals het wordt opgevoerd.
- Alle theatervoorstellingen zijn onderhevig aan het toeval, zodat ze het ook wijzigen.
Spelen in het oude Griekenland
De toneelstukken zoals we die in hun traditionele betekenis kennen, vinden hun oorsprong in het oude Griekenland. Ze zijn ontstaan uit de religieuze rituelen van die tijd.
De Grieken ontwikkelden in wezen twee theatervormen: de tragedie en de komedie. De tragedie diende een educatief doel, omdat het de sociale groep probeerde te moraliseren door de weergave van mythische verhalen met resultaten gebaseerd op het gevoel van de bestemming. Comedy maakte het mogelijk om gevoelens van sociale frustratie los te laten door middel van parodie en gelach.
In beide gevallen vervulde het theater in de Oudheid een zeer belangrijke functie genaamd catharsis, wat wordt gedefinieerd als het zuiveren van gevoelens, hetzij door te huilen of door te lachen.
De ontwikkeling van het westerse theater wordt rechtstreeks beïnvloed door oude Griekse theatrale modellen en principes, hoewel er in de loop van de geschiedenis veel is veranderd.
- Kenmerken van een toneelstuk.
- Voorwoord.
Soorten en classificaties van toneelstukken
Hoewel het waar is dat klassiek theater gebaseerd is op de samenloop van verschillende personages uit een opeenvolging van dialogen, kunnen toneelstukken meer dan één literaire vorm of structuur omvatten.
Er kan een theaterscript zijn dat een enkel teken bevat, zoals de such monoloog. Evenzo kan er een theaterscript zijn zonder dialoog, zoals de such stil theater. De mogelijkheden kunnen nog diverser zijn.
Volgens de literaire vorm
Vanuit het oogpunt van de discursieve vorm kunnen de volgende theatrale genres worden opgesomd:
- Tragedie
- Komedie
- Tragikomedie
- Drama
- auto sacramenteel
- Mariano auto
- Hij is geslaagd
- Bijgerecht
- Vaudeville
- Monoloog
- Opera
- Muziektheater
- Sainete
- Poppentheater
- Schaduw Theater
- Zwart theater
- Straattheater
- Pantomime
Volgens esthetiek en historische context
Er zijn talloze stromingen binnen het theater, die niet zozeer zijn ingedeeld op basis van hun literaire genres zelf, maar volgens de dominante esthetische stromingen in elke periode van de geschiedenis. Laten we een paar voorbeelden bekijken:
- Grieks theater
- Middeleeuws theater
- Oosters theater
- Chinees theater
- Indiaas theater
- Elizabethaans theater
- Barok theater
- Neoklassiek theater
- Modern theater
- Romantisch theater
- Bourgondisch theater
- Melodrama theater
- Naturalisme
- Psychologisch realisme
- Hedendaags theater
- symbolistisch theater
- Expressionistisch theater
- Theater van het absurde
