Wat is cognitie:
Cognitie wordt gedefinieerd als de actie en effect van weten. Het woord komt uit het Latijn kennis die op zijn beurt weer bestaat uit de deeltjes met, wat 'samen' of 'alles' betekent, en gnōscō of gnōscere, wat 'weten' of 'een idee hebben' betekent.
Cognitie is dus een vermogen van het levende wezen dat het in staat stelt om de informatie die het ontvangt door ervaring, perceptie en subjectiviteit vast te leggen en te interpreteren.
Het proces van cognitie omvat het gebruik van mentale vaardigheden zoals aandacht, geheugen, gevoelens, redeneren, het vermogen om problemen op te lossen, besluitvorming en, ten slotte, leren.
Het gebruik van de term cognitie is zeer terugkerend in disciplines als psychologie, neurologie, sociologie, filosofie, antropologie en informatica. Dit laatste houdt in dat er tegenwoordig wordt getheoretiseerd over de mogelijkheid om cognitieve processen uit te voeren door niet-menselijke entiteiten.
Zie ook:
- Kennis.
- Cognitivisme.
Cognitie volgens psychologie
Voor de psychologie is cognitie een complex proces waarin verschillende stadia worden vervuld:
- Perceptie: het is gerelateerd aan het opvangen van externe en interne stimuli via de zintuigen.
- Aandacht: proces waarbij de entiteit zijn mentale vermogens richt op de informatie die het ontvangt.
- Leren en geheugen: de eerste impliceert de verwerving van nieuwe kennis of de wijziging en uitbreiding van eerdere kennis, terwijl de tweede de mogelijkheid impliceert om die informatie op te slaan, te coderen en op te halen.
- De taal: of het nu mondeling, schriftelijk of met gebaren is, het maakt de communicatie van de opgedane kennis mogelijk.
- De emotie: zijn processen zijn vergelijkbaar met "rationele" cognitie.
- Redeneren en problemen oplossen: enDe redenering maakt het mogelijk om de verkregen informatie te evalueren en vergemakkelijkt de identificatie van oplossingen.
- Metacognitie: verwijst naar het bewustzijn dat het onderwerp ontwikkelt over hun eigen leren.
