Wat is Groene Revolutie:
De groene revolutie was een landbouwtransformatie die plaatsvond tussen 1960 en 1980, gebaseerd op de versnelde toename van de voedselproductie, gebaseerd op het selectief kruisen van soorten en het gebruik van meststoffen, pesticiden en nieuwe irrigatietechnieken.
De nieuwigheid was om de voedselproductie van het veld te verhogen zonder de noodzaak om het gecultiveerde land uit te breiden, maar door de prestaties van de reeds geëxploiteerde gebieden maximaal te stimuleren. Daarbij werden door hongersnood getroffen landen geholpen.
De belangrijkste voedingsmiddelen voor de ontwikkeling van deze revolutie waren granen, met name rijst, maïs en tarwe. De kruising van verschillende soorten van deze soorten maakte de ontwikkeling mogelijk van sterkere en meer winstgevende soorten. Naast het gebruik van kunstmest en pesticiden nam de productie aanzienlijk toe.
Oorsprong van de groene revolutie
De groene revolutie had tot doel het probleem van onvoldoende productie op het platteland op te lossen als reactie op de duizelingwekkende groei van de bevolking in de 20e eeuw. Dat was toen een van de oorzaken van honger en sterfte door ondervoeding.
Het was Norman Ernest Borlaug, een agronoom oorspronkelijk uit de Verenigde Staten van Amerika, die deze revolutie bevorderde dankzij de steun van verschillende landbouworganisaties op internationaal niveau.
Sinds 1943 werkte Borlaug in landbouwkundig onderzoek in Sonora, Mexico. Zijn werk was zeer succesvol geweest en trok de aandacht van India, dat hem met raadgevende stem uitnodigde om een oplossing voor de hongersnood te vinden. Beetje bij beetje groeide het project in verschillende landen.
Kritiek op de groene revolutie
Hoewel het probleem van de hongersnood was opgelost, bleef het probleem van ondervoeding bestaan. De nieuwe rassen van deze granen bleken inderdaad meer op te leveren, maar hun voedingswaarde was inferieur aan de oorspronkelijke rassen.
Daarbij komt nog de milieu-impact van de groene revolutie, een gevolg van onder meer het gebruik van op brandstof gebaseerde tractoren, de aanleg van dammen en irrigatiesystemen, een hoog energieverbruik en het gebruik van vervuilende chemicaliën.
Momenteel is het probleem van honger in de wereld niet gerelateerd aan de productiecapaciteit van het platteland, maar aan de voedseldistributieketen en de kosten ervan. Voor veel sectoren van de samenleving is voedsel buiten hun economisch bereik.
- Ecologie.
- Landbouw.
