Wat is het Die zijn kwade angsten zingt:
"Wie zingt zijn kwade angsten" is een populair gezegde van Spaanse oorsprong, geassocieerd met de positieve houding die mensen zouden moeten hebben of hebben wanneer ze geconfronteerd worden met het ongeluk dat hen omringt.
Het gezegde wordt aangeroepen wanneer een individu wordt ondergedompeld in een reeks problemen of moeilijkheden die geen onmiddellijke oplossing lijken te hebben, waarvan de emotionele belasting kan worden verlicht door te zingen en te genieten van de kansen die, temidden van alles, het leven biedt.
Als de zin door een derde wordt uitgesproken, wordt deze geïnterpreteerd als advies aan de getroffenen. In dit geval zou het een oproep tot goede wil zijn.
Als de uitdrukking door de patiënt zelf wordt aangeroepen, zal het een manier zijn om de noodzaak te rechtvaardigen om die spanningen los te laten die hij niet kan oplossen.
In dit gezegde heeft zingen het gevoel van entertainen, genieten, plezier hebben, omdat het een van de meest bevrijdende hobby's is die fysieke activiteit verbindt met emotionele activiteit. Daarom spoort het gezegde, door middel van dit beeld, aan om te midden van moeilijkheden afgeleid te worden om te voelen dat de kwellingen minder zijn.
Wie hun kwaad bezingt, is tegelijkertijd een gezegde dat ons uitnodigt om te stoppen met het beschuldigen van calamiteiten.
Enkele variaties op het gezegde zijn: "Wie zingt, vergeet zijn verdriet", "Wie zingt zijn kwaad beangstigt" en "Wie zingt zijn verdriet beangstigt".
Het gezegde wordt genoemd in het eerste deel van hoofdstuk 22 van Don Quijote van La Mancha. Laten we kijken:
"Nou, hoe," herhaalde Don Quichot, "voor muzikanten en zangers gaan ze ook naar galeien?"
"Ja, meneer," antwoordde de galeislaaf, "er is niets erger dan zingend in angst."
"Ik heb eerder horen zeggen," zei Don Quichot, "dat wie zijn kwalen zingt, angstaanjagend is.
"Hier is het andersom," zei de galeislaaf, "dat wie eenmaal zingt zijn hele leven huilt."
'Ik begrijp het niet,' zei Don Quichot.
