Wat zijn polymeren:
Polymeer is een keten van 5 of meer gelijke monomeren, waarbij een monomeer een molecuul is met een laag molecuulgewicht en een eenvoudige structuur.
Het woord polymeer is afgeleid van het Griekse samengesteld uit de woorden polys wat "veel" betekent en alleen maar met vermelding van "deel".
Een polymeer wordt gekenmerkt doordat het meerdere gelijke moleculen bevat die door bindingen zijn verbonden. Polymeren worden van nature gesynthetiseerd in de cellen van levende wezens, maar ook synthetisch, zoals die verkregen door middel van de polymerisatie.
Polymeer in de chemie
In de chemie zijn polymeren monomeren die zich groeperen door de aanwezigheid van chemische reagentia of door de inductie van chemische reacties. Dit proces wordt polymerisatie genoemd.
De polymerisatie kan van 2 soorten zijn: de polymerisatie door additie en condensatie die bijvoorbeeld wordt gebruikt voor de vervaardiging van polyester en de polymerisatie van ketengroei en stadia die wordt gebruikt in aardoliederivaten voor het maken van plastic.
Polymeer in de biologie
In de biologie vormen polymeren de basis van verschillende macromoleculen die aanwezig zijn in de organismen van levende wezens. Polymeer verwijst naar de algemene naam die wordt gegeven aan alle structuren die zijn samengesteld uit 5 of meer gelijke monomeren of moleculen met een laag gewicht.
Een voorbeeld van een polymeer dat door levende wezens wordt gesynthetiseerd, is het polynucleotide, een polymeer van nucleotiden dat de centrale structuur vormt van nucleïnezuren zoals DNA (deoxyribonucleïnezuur) en RNA (ribonucleïnezuur).
Polymeer typen
Polymeren worden geclassificeerd als anorganisch en organisch.
Tussen de anorganische polymeren we kunnen bijvoorbeeld glas en siliconen vinden. In die zin worden verbindingen die worden geproduceerd door natuurlijke processen zoals metalen of mineralen, of door chemische manipulatie die in laboratoria worden verwerkt, anorganisch genoemd.
Aan de andere kant, organische polymeren Ze zijn gemaakt van verbindingen of moleculen die levende wezens synthetiseren. Er zijn 2 soorten organische polymeren: natuurlijk en synthetisch.
Natuurlijke organische polymeren
Natuurlijke organische polymeren kunnen zijn:
- Polysachariden: keten van monosachariden of enkelvoudige suikers, zoals zetmeel, cellulose en plantaardige gommen.
- Polypeptiden: keten van minimaal 10 aminozuren, zoals eiwitten, globuline en insuline.
- Koolwaterstoffen: ketens van koolstof- en waterstofatomen, zoals rubber.
Synthetische organische polymeren
Synthetische organische polymeren worden gegenereerd door chemische reacties in het laboratorium toe te passen op organische verbindingen en kunnen van de volgende typen zijn:
- Thermoplastische elastomeren (TPE): nylon, polyethyleen (PE), polypropyleen (PP) en acrylaatharsen.
- Thermohardende elastomeren: polyester, fenol en alkyd.
- Semi-synthetische cellulose: rayon, celluloseacetaat en gemodificeerde zetmelen zoals zetmeelacetaat.
