Wat is constructivisme:
Constructivisme is een theorie volgens welke de kennis en persoonlijkheid van individuen permanent geconstrueerd zijn omdat ze reageren op een continu proces van dagelijkse interactie tussen de affecten, cognitieve aspecten en de sociale aspecten van hun gedrag.
Deze theorie is ontwikkeld door psycholoog, epistemoloog en bioloog Jean Piaget en is toegepast op verschillende gebieden zoals psychologie, filosofie en onderwijs (pedagogiek). Er moet echter worden erkend dat de theorie op een andere manier een zorg herhaalt die al aanwezig is in de gnoseologie en epistemologie.
Een artistieke beweging die behoort tot de eerste avant-gardegolf van de 20e eeuw wordt ook wel constructivisme genoemd.
Constructivisme in de psychologie
Constructivisme in de psychologie stelt dat individuen een actief onderdeel zijn van hun leerprocessen, constructie van de werkelijkheid, perceptie van ervaringen. Voor het constructivisme zijn het de individuen die betekenis geven aan wat is geleefd, en daarom kunnen deze niet worden gezien als louter ontvangers van externe bepalingen. Op dit punt wordt constructivisme onderscheiden van positivisme.
Constructivisme in het onderwijs
De constructivistische leertheorie stelt dat individuen hun cognitievermogen kunnen ontwikkelen en verbeteren door middel van interactieprocessen met behulp van verschillende hulpmiddelen. Dit stelt hen in staat verschillende manieren te ontwikkelen om problemen op te lossen en daardoor hun opvattingen over kennis en over de wereld te heroverwegen.
Het paradigma van deze theorie is dat leren een dynamisch en participatief proces is, waarbij de persoon een actieve en leidende factor is in zijn eigen cognitieproces.
Zie ook Leren
Constructivisme in de filosofie
Constructivistische filosofie of epistemologisch constructivisme stelt dat de representatie van de wereld niet reageert op de werkelijkheid zelf, maar op processen van interactie van de manieren van toe-eigening van individuen en sociale groepen in het licht van de werkelijkheid. Daarom is voor het filosofisch constructivisme het beeld van de werkelijkheid voortdurend in opbouw en transformatie, en gehoorzaamt het niet aan objectieve variabelen, maar eerder aan de subjectieve manier waarop het menselijk wordt waargenomen.
Constructivisme in de kunst
Constructivisme is een avant-garde artistieke en architecturale beweging geboren in Rusland, een paar jaar voor de bolsjewistische revolutie. Het concept werd tussen 1913 en 1914 door Tatlin ontwikkeld vanuit zijn samenwerking met Picasso en de kubisten.
Het was het resultaat van experimenten met verschillende materialen in de echte ruimte. De materialen die werden onderzocht door waren hout, draad, stukjes karton en plaatwerk. In tegenstelling tot het suprematisme, een andere abstracte beweging, probeerde het constructivisme illusoire middelen opzij te zetten.
Vanwege de connectie met de postulaten van het Russische communisme, verwierpen de constructivisten het concept van salonkunst, gereduceerd tot kleine groepen volmachten en probeerden ze een collectief niveau te bereiken in overeenstemming met de principes van de nieuwe Sovjet-ideologie.
Zie ook Gnoseologie.
