Wat is elektron:
Elektron is de naam die wordt gegeven aan een subatomair deeltje, dat wil zeggen een stabiel deeltje van het atoom dat wordt gekenmerkt door een negatieve lading. Het wordt meestal weergegeven door het volgende teken: en-.
In 1891 veronderstelde de Ierse wetenschapper George Stoney het bestaan van deze deeltjes. Daarin speculeerde hij dat ze een elektrische lading zouden hebben, dus gaf hij ze de naam elektron.
Het was echter Joseph John Thomson die in 1897 het bestaan van elektronen wist te bewijzen, terwijl hij werkte aan een onderzoek naar kathodestralen.
Omdat elektronen een elementair deeltje materie zijn, hebben ze geen onderverdelingen of substructuren, dat wil zeggen dat ze niet kunnen worden ontleed in andere deeltjes.
- Atoom.
- Neutron.
Vanwege de grootte van hun massa maken elektronen deel uit van de familie van elektronen. leptonen naast deeltjes zoals muon en de tauon, de lichtste bekende deeltjes.
In feite hebben elektronen een massa van 0,0005 GeV (gigalectronvolt) of 9,1 × 10−31 kg. Ter vergelijking: de massa van een proton is minstens 1800 keer groter. Evenzo hebben elektronen ook geen volume. De elektrische lading van een elektron is −1.6 × 10-19.
Hoewel de meeste elektronen deel uitmaken van atomen, zijn er autonome elektronen die onafhankelijk in materie bewegen, evenals elektronen die in staat zijn om in vacuüm bundels te vormen.
Elektronen zijn essentieel bij de vorming van chemische bindingen en dus bij chemische reacties. Evenzo nemen ze op een leidende manier deel aan het fenomeen elektromagnetisme. Elektrische stroom wordt geproduceerd door de verplaatsing van vrije elektronen in een bepaalde richting. Ook worden de signalen van tv-schermen geproduceerd door een bundel elektronen die in vacuüm wordt gevormd.
Zie ook Covalente binding
