Rechtsbronnen: wat ze zijn en hun classificatie

Wat zijn de rechtsbronnen?

Het zijn rechtsbronnen al die zaken waaruit het recht en de voor personen geldende normen voortkomens. De term gebruikt de metaforische betekenis van het woord "bron", dat de plaats aangeeft van waaruit het water wordt geboren, dat wil zeggen dat het zijn oorsprong oproept.

Rechtsbronnen worden beschouwd als al die handelingen en gebeurtenissen uit het verleden die hebben gediend om de acties en het gedrag van mensen te ordenen en te reguleren. Een voorbeeld hiervan is gewoonte en religie, die gedragscodes vaststelde om goede gewoonten te versterken en ondeugden te vermijden.

Momenteel ontstaan ​​de rechtsbronnen in openbare lichamen en bepaalde procedures. Hiervoor wordt rekening gehouden met ervaringen uit het verleden om een ​​rechtsstelsel te creëren en te implementeren dat aansluit bij de juridische behoeften van het heden.

De rechtsbronnen worden gedefinieerd op basis van hun antecedenten; ze kunnen komen van:

• De natuurwet, die stelt dat moraliteit en rechtvaardigheid onvervreemdbaar zijn aan de mens,
• De geschreven wet, bestaande uit de documenten die een dwingende gedragsregel vaststellen, en
• De Angelsaksische wet of gewoonterecht, op basis van jurisprudentie.

Op basis van zijn antecedenten kunnen we de rechtsbronnen classificeren als formeel, materieel of echt en historisch.

Classificatie van rechtsbronnen

Traditioneel worden drie rechtsbronnen onderscheiden die rechtstreeks verband houden met het rechtssysteem van een staat, zijn culturele omstandigheden en geschiedenis.

Formele bronnen

Formele rechtsbronnen zijn de teksten en documenten waarin de wetten of begrippen die daarmee verband houden zijn verzameld, zoals bijvoorbeeld wetgeving en doctrine.

Dat geldt ook voor gewoonten en jurisprudentie, die bestaan ​​uit de processen van het maken van wetten, hun gebruikswijzen, reikwijdte en functies.

De formele rechtsbronnen zijn:

• Wetgeving: Via de organen van de staat of de openbare macht wordt een reeks toepasselijke wettelijke voorschriften gecreëerd en uitgevaardigd op een hiërarchische manier. Het zijn wetten die zijn geschreven in wetteksten zoals bijvoorbeeld in de Grondwet van een land, verordeningen of verordeningen. Dit type bron wordt ook wel directe bron of brondaad genoemd, omdat het verwijst naar de rechtsnormen die het recht zelf bevatten en die primair van aard zijn.
• tradities: Het is de oudste formele bron, het is cultureel van aard en leidt tot een reeks gedragingen die wettelijk bindend zijn en op grote schaal worden toegepast in een gemeenschap. Bijvoorbeeld het niet in gevaar brengen of bedreigen van het leven van andere mensen. Het staat ook bekend als een bronfeit, omdat het vaststelt wanneer een regel of voorschrift als een sociale gewoonte wordt beschouwd.
• Jurisprudentie: Het is de interpretatie van de wetten die door de rechter zijn gemaakt in gevallen waarin de primaire wetten de besproken kwesties niet duidelijk oplossen en problemen opleveren bij hun integratie en interpretatie. Het wordt vastgesteld door de Hoge Raad. Het staat ook bekend als een indirecte bron die op zichzelf niet de wet creëert, maar helpt bij het interpreteren en uitleggen van een wet.
• Leer: Het zijn de interpretaties of meningen die juristen over de wetten maken om op een theoretische manier de interpretaties van bepaalde normen en hun toepassingen te verduidelijken. Het wordt ook beschouwd als een indirecte bron.

Materiële bronnen of echte bronnen

Materiële bronnen of echte bronnen houden rekening met de sociale realiteit van een land of gemeenschap om de inhoud van een juridische wet te bepalen.

Deze wet- of regelgeving kan tot stand komen via de autoriteiten of instanties die daartoe bevoegd zijn, zoals het parlement of de vergadering van het land in kwestie.

In die zin worden wetten opgesteld die rekening houden met de economische, politieke, sociale, culturele, historische, religieuze, natuurlijke rijkdom en geografie van een land.

historische bronnen

Het verwijst naar alle documenten, literaire werken, wetenschappelijke verhandelingen of getuigenissen, al dan niet legaal, die laten zien hoe volkeren of gemeenschappen zich organiseerden en normen vaststelden. Deze normen zijn degenen die nu als voorbeeld dienen voor het maken van nieuwe wetten.

Twee voorbeelden hiervan zijn: Hammurabi-code van het oude Mesopotamië of de eerste Verklaring van de rechten van de mens en van de burger (1789).

Rechtsbronnen volgens hun hiërarchie

Om de rechtsbronnen beter te begrijpen, is het ook belangrijk om te begrijpen hoe ze met elkaar omgaan binnen een specifiek wettelijk kader op basis van hun belang en rangorde.

Het belang en de rangorde van elk zal van fundamenteel belang zijn om wetten en voorschriften toe te passen of te creëren, of om straffen vast te stellen, vandaar dat er wetten zijn die de prioriteit van anderen kunnen genereren.

1. De Grondwet: In de meeste landen is de Grondwet de meest relevante en belangrijkste wettekst, aangezien deze een reeks fundamentele wetten bevat die in een land worden toegepast en waaruit andere van lagere rang of omvang kunnen voortvloeien.
2. Internationale aanbiedingen: vormen het internationale recht en zijn verantwoordelijk voor het reguleren van politieke, economische, sociale en culturele betrekkingen tussen staten om de samenwerking, onderhandelingen en andere internationale betrekkingen te onderhouden.
3. Formele wetten: Dit zijn degenen die bepaalde gedragingen of acties toestaan ​​of verbieden, bijvoorbeeld wetgevende of ministeriële decreten.
4. Jurisprudentie: verwijst naar de interpretatie van wetten en regels die verwarrend of dubbelzinnig zijn, waarvoor ze worden besproken in de Hoge Raad of Hoge Raad van Justitie.
5. Op maat: met de laagste graad van hiërarchie van bronnen zijn gewoonten, begrepen als die gedragingen die sociale gewoonten of gedragsmodellen worden. Dit zijn regels die zijn opgesteld en opgelegd door de samenleving, waarvan de analyse van hun criteria wordt uitgevoerd op basis van jurisprudentie en doctrine.

De hiërarchieën van de rechtsbronnen variëren van de ene wetgeving tot de andere, zoals bepaald in elk land. De gepresenteerde hiërarchie legt bijvoorbeeld in algemene zin het Spaanse rechtssysteem bloot.

Bronnen van internationaal recht

Ook het internationaal recht vloeit voort uit materiële, formele en historische bronnen. Het wordt gekenmerkt door de samenwerking die tussen naties bestaat om bilaterale of multilaterale overeenkomsten tot stand te brengen die wederzijds bindend zijn tussen staten. Dergelijke overeenkomsten zijn gebaseerd op de gebruiken en principes van internationaal karakter, vastgelegd in de normen van de internationale gemeenschap zelf.

Voorbeelden zijn onder meer internationale verdragen, internationale jurisprudentie, de oprichting van internationale organisaties, het Internationaal Gerechtshof.

Belang van rechtsbronnen

Door de rechtsbronnen kunnen we de oorsprong van wetten en hun evolutie begrijpen, evenals de factoren waarmee rekening moet worden gehouden voor hun voorbereiding en latere toepassing. Bovendien geeft het ons inzicht in de effecten van de toepassing ervan in de samenleving.

Ook verwijst het ons naar de geschiedenis van de mensheid en de creatie van de eerste regels gebaseerd op religie en gebruiken. Dit waren de normen die dienden om de eerste systemen van politieke, sociale en economische orde te vestigen.

• Rechtsaf.
• Natuurwet.
• Positief recht.
• Romeinse wet.
• Algemene rechtsbeginselen