Wat is humanisme:
De humanisme, in brede zin, betekent het waarderen van de mens en de menselijke conditie. In die zin is het gerelateerd aan vrijgevigheid, mededogen en zorg voor de waarde van menselijke eigenschappen en relaties.
Het woord als zodanig bestaat uit het woord humānus, wat 'menselijk' betekent, e -ισμός (-ismós), Griekse wortel die verwijst naar doctrines, systemen, scholen of bewegingen.
Humanisme in de Renaissance
Het humanisme staat ook bekend als de filosofische, intellectuele en culturele beweging die in de veertiende eeuw in Italië begon met de Renaissance en het verspreidde zich door Europa, brekend met het theocentrisme van de middeleeuwse katholieke mentaliteit.
De theocentrisme die God opvatte als het centrum van alles, maakt plaats voor de antropocentrisme, waar de mens het middelpunt inneemt en staat als de maat van alle dingen. In die zin verheerlijkt het humanisme de eigenschappen van de menselijke natuur voor hun eigen waarde.
De humanistische filosofie Het bood nieuwe manieren van denken en nadenken over kunst, wetenschappen en politiek, die een revolutie teweegbrachten in de culturele sfeer en een overgangsperiode vormden tussen de middeleeuwen en de moderniteit.
Door hun werken verkenden intellectuelen en humanistische kunstenaars thema's geïnspireerd door de klassiekers van de Grieks-Romeinse oudheid, die zijn modellen van waarheid, schoonheid en perfectie waren.
Enkele belangrijke humanistische auteurs uit die periode waren onder meer Giannozzo Manetti, Marsilio Ficino, Erasmus van Rotterdam, Guillermo de Ockham, Francesco Petrarca, François Rabelais, Giovanni Pico della Mirandola, Tomás Moro, Andrea Alciato en Michel de la Montaigne.
In de beeldende kunst humanisme leidde tot werken gericht op de studie van de anatomie en het functioneren van het menselijk lichaam.
In de Wetenschappen, vond de secularisatie van wetenschappelijke kennis plaats en vonden belangrijke ontdekkingen plaats in verschillende takken van kennis, zoals natuurkunde, wiskunde, techniek of geneeskunde.
- Antropocentrisme.
- Moderniteit.
- Renaissance.
Humanisme en literatuur
Humanisme komt ook overeen met a literaire school die in de veertiende en vijftiende eeuw van groot belang waren. In de literatuur is de paleis poëzie, dat wil zeggen, degene die ontstond in de paleizen, geschreven door edelen die het gebruik en de gebruiken van het hof uitbeeldden.
Enkele van de Italiaanse schrijvers die de meeste impact hadden, waren Dante Alighieri met de Goddelijke Komedie, Petrarca met de Liedboek en Boccaccio met hem Decamerone.
seculier humanisme
De seculier humanisme, ook wel bekend als de seculier humanisme, is een uitdrukking die verwijst naar een sinds het einde van de twintigste eeuw ontwikkeld denksysteem dat zich bezighoudt met sociale rechtvaardigheid, menselijke rede en ethiek.
Seculiere humanisten, volgelingen van de naturalismeZe zijn over het algemeen atheïsten of agnosten en ontkennen religieuze doctrine, pseudowetenschap, bijgeloof en het concept van het bovennatuurlijke.
Voor seculier humanisten worden deze gebieden niet gezien als het fundament van moraliteit en besluitvorming. Integendeel, een seculier humanist is gebaseerd op rede, wetenschap, persoonlijke ervaring en leren door middel van historische verslagen, die worden gevormd als de ethische en morele dragers die het leven zin geven.
Humanisme en psychologie
De humanistische psychologie ontstond in de jaren 1950 en het belang ervan nam aanzienlijk toe in de jaren 1960 en 1970. Als een tak van psychologie en meer specifiek psychotherapie, ontstond de humanistische psychologie als een reactie op de analyse die uitsluitend op gedrag werd uitgevoerd.
Op basis van humanisme, fenomenologie, existentialisme en functionele autonomie leert de humanistische psychologie dat de mens een potentieel voor zelfverwerkelijking in zich heeft.
De humanistische psychologie heeft als zodanig niet tot doel om bestaande psychologische concepten te herzien of aan te passen, maar ze probeert wel een nieuwe bijdrage te leveren op het gebied van de psychologie, die zichzelf kadert binnen wat bekend staat als het humanistische paradigma. In die zin wordt het beschouwd als een aanvullende theorie, samen met gedragstherapie en psychoanalyse.
- Humanistisch paradigma
- Psychoanalyse
