Wat is sculo:
Osculus Het is een cultisme dat een kus betekent die met respect of genegenheid wordt gegeven als een groet. Dit woord komt uit het Latijn oscŭlum. Gevormd door u ("mond") en -culum (verkleinwoord achtervoegsel). Soms is het gerelateerd aan de term 'amplexus' (poëtische vorm die 'knuffel' betekent). In de zoölogie wordt dit woord gebruikt om het grootste gat in sponzen aan te duiden, waardoor het in gefilterd water wordt uitgestoten. Het wordt ook wel de 'uitademende porie of -kanaal' genoemd. Het woord 'kus' zou het synoniem zijn, hoewel er termen zijn die vergelijkbaar kunnen zijn met 'strelen met de lippen'.
Heilig been
De heilige kus is een term die een aanhankelijk kustype identificeert, maar is niet gerelateerd aan seksualiteit. Het is een vorm van begroeting onder de eerste christenen, zoals het bijvoorbeeld hieronder blijkt: 'Groet elkaar met een heilige kus' (1 Korintiërs 16:20). De kus is echter niet uniek voor het christendom. Kussen is een wijdverbreide gewoonte in het Midden-Oosten als een vorm van begroeting. Soms lijkt het weerspiegeld als een kus op de wang, voorhoofd, baard, handen, voeten, maar niet op de lippen.
Symboliek van de kus
Omdat het een eenvoudig en aangeboren gebaar is, is de kus of kus door de geschiedenis heen gebruikt, ook vanwege zijn seksuele waarde, vanwege zijn symbolische waarde. Het wordt meestal geassocieerd met genegenheid en genegenheid, hoewel wanneer het zonder deze intentie wordt gegeven, wordt aangenomen dat een persoon vals en hypocriet is. In dit geval wordt er vaak naar verwezen als de 'kus van Judas' (in sommige vertalingen van de Bijbel als 'kus van Judas'). Het wordt voornamelijk gebruikt als een vorm van begroeting en afscheid en om genegenheid te tonen. Afhankelijk van de sociaal-culturele context, de plaats en de manier waarop deze plaatsvindt, kan de kus ook symbool staan voor onder andere respect, loyaliteit, bewondering, vrede, dapperheid, genezing of geluk.
beruchte oscle
Beruchte spier, in het Latijn genoemd berucht osculum, is een rituele praktijk die wordt toegeschreven aan heksen, vooral tijdens de middeleeuwen. Daarin kusten de heksen vermoedelijk de duivel op de anus, die zou worden geïdentificeerd als 'de andere mond'. De duivel verscheen in dierlijke vorm, bijvoorbeeld een mannelijke geit. Het was een inwijdingsritueel voorafgaand aan de viering van een coven en werd beschouwd als een vorm van boetedoening.
