Wat is duurzame ontwikkeling:
Duurzame ontwikkeling (of duurzame ontwikkeling) bestaat uit het efficiënt en verantwoord beheren van natuurlijke hulpbronnen om het ecologisch evenwicht te bewaren, om een rechtvaardige verdeling van dergelijke hulpbronnen in het heden en hun beschikbaarheid voor toekomstige generaties te garanderen.
Het begrip duurzame ontwikkeling is een evolutie van het oude concept van ontwikkeling, aangezien het economische en materiële vooruitgang beschouwt, maar in evenwicht met sociaal welzijn door een verantwoord gebruik van natuurlijke hulpbronnen. Zo verzoent het de drie fundamentele assen van duurzaamheid: economisch, ecologisch en sociaal.
Het traditionele concept van economische ontwikkeling verwijst alleen naar de productie en distributie van goederen en rijkdom, zonder rekening te houden met het milieuevenwicht als een bron van kwaliteit van leven. Het concept van duurzame ontwikkeling is gebaseerd op het feit dat dit ontwikkelingsmodel het ecosysteem in gevaar heeft gebracht en daarmee de kwaliteit van leven en het voortbestaan van de mens.
Het doel van duurzame ontwikkeling is het bereiken van een bepaald niveau van materiële vooruitgang zonder het milieu, de natuurlijke hulpbronnen en de levenskwaliteit van de mens in gevaar te brengen. Op deze manier wordt voorgesteld om de sociale, economische en ecologische aspecten aan te pakken op basis van levensvatbaarheid, duurzaamheid en rechtvaardigheid.
De uitvoering van een programma voor duurzame ontwikkeling hangt grotendeels af van de wil van regeringen om overheidsbeleid te formuleren dat het bewustzijn en de participatie van burgers en bedrijven bevordert met betrekking tot kwesties als het verminderen van vervuiling, het besparen van energiebronnen, het gebruik van hernieuwbare energie, enz. .
Principes van duurzame ontwikkeling
Windenergiecentrale in coëxistentie met gebieden van landbouwexploitatie
Afhankelijk van de benaderingen kunnen de principes van duurzame ontwikkeling gebaseerd zijn op verschillende theorieën en manifesten. Op basis van de Verklaring van Rio de Janeiro van 1992 kunnen ze als volgt worden samengevat:
- De mens als middelpunt: het voortbestaan en de levenskwaliteit van de mens staat centraal bij duurzame ontwikkeling.
- Gelijkheidsbeginsel voor de uitroeiing van armoede: het impliceert een rechtvaardige verdeling van middelen om in de basisbehoeften te voorzien (voedsel, kleding en huisvesting) en gelijke kansen te bieden.
- Principe van solidariteit met toekomstige generaties: duurzame ontwikkeling houdt rekening met de inzet voor het welzijn van toekomstige generaties.
- Behoud van natuurlijke hulpbronnen en het milieu: het behoud van het milieu en de hulpbronnen die ze bieden, zijn een fundamentele voorwaarde voor levenskwaliteit en overleving.
- Gemeenschappelijke maar gedifferentieerde verantwoordelijkheid: We zijn allemaal medeverantwoordelijk voor de zorg voor het milieu, al naar gelang de mate waarin we het beïnvloeden.
- Staatsverantwoordelijkheid: Staten moeten de overexploitatie van het milieu aan banden leggen en willekeurige consumptie ontmoedigen.
- Internationale samenwerking: Staten moeten met elkaar samenwerken door kennis te delen voor de bescherming van het milieu en het bereiken van duurzame ontwikkeling. Evenzo moet de internationale gemeenschap de duurzame ontwikkeling van perifere landen helpen garanderen.
Soorten duurzaamheid
Duurzame ontwikkeling verzoent drie fundamentele assen of vormen van duurzaamheid: economisch, ecologisch en sociaal, die met de criteria samenhangen rendabel, duurzame Y billijk. Dit zijn duurzaamheidsgebieden die inherent zijn aan het begrip duurzame ontwikkeling en sterk met elkaar samenhangen.
Sociale duurzaamheid: sociale groei moet overeenkomen met een draaglijk percentage voor het milieu en gebaseerd zijn op medeverantwoordelijkheid bij de verdeling van welvaart. Dit impliceert het streven naar evenredige bevolkingsgroei en het uitbannen van armoede.
Economische duurzaamheid: economische groei moet levensvatbaar zijn in relatie tot het milieu, dat wil zeggen, het mag het regeneratieve vermogen van natuurlijke hulpbronnen niet overschrijden. Evenzo moet het zich inzetten voor sociale rechtvaardigheid bij de verdeling van middelen.
Duurzaamheid van het milieu: verwijst naar het garanderen van het bestaan van natuurlijke hulpbronnen in de tijd. Milieuduurzaamheid streeft naar het waarborgen van de voorwaarden waaronder de samenleving zichzelf kan onderhouden en tracht daarom de levensvatbaarheid van economische groei te garanderen.
- Duurzaamheid
- Ontwikkelen
Voorbeelden van duurzame ontwikkeling
Zonnepanelen voor het verkrijgen van elektrische energie.
Gebruik van schone of alternatieve energieën. Onder andere wind, zon en aardwarmte vormen energiebronnen die minder impact hebben op het milieu dan waterkrachtcentrales.
Vervanging van fossiele brandstoffen door biobrandstoffen. Fossiele brandstoffen genereren grote CO2-uitstoot, wat een impact heeft op de opwarming van de aarde. Bovendien is de manier om het te verkrijgen zeer invasief en de hersteltijd van fossiele brandstoffen is zo hoog dat het als een niet-hernieuwbare hulpbron wordt beschouwd en daarom kan worden uitgeput.
Recycling. Bij recycling wordt gebruik gemaakt van reeds vervaardigde materialen. Het is een manier om de vervuiling door afvalproductie in te dammen en te verminderen.
Vermindering van de intensieve landbouw. Het gaat om een juist gebruik van de landbouw die het vermogen van de bodem om nutriënten te leveren niet uitput.
herbebossing Het is om een land opnieuw te bevolken met planten en bomen wanneer ze zijn ingegrepen om hulpbronnen te verkrijgen.
Vermindering van het energieverbruik. Hoe minder energie we verbruiken, hoe lager de energieproductie, wat leidt tot minder impact op het milieu en meer economische besparingen.
Duurzame steden en duurzame gebouwenontwikkeling, zoals The Edge building, Amsterdam en de BBVA Bancomer Tower, in Mexico City.
Geschiedenis van duurzame ontwikkeling
De antecedenten van duurzame ontwikkeling gaan terug tot 1950, toen men begon te discussiëren over de gevolgen van overexploitatie en vervuiling van het milieu, versterkt door de Tweede Wereldoorlog.
Een mijlpaal in het debat was de publicatie van het boek Stille lente door Rachel Carson (1962), die de milieu- en gezondheidseffecten van pesticiden in de landbouw aan de kaak stelde. Ondanks dat het onderwerp van wetenschappelijke vraagstelling was, inspireerde het werk tot concreet milieubeleid en legde het de basis voor de principes van duurzaamheid.
In 1972 bereikte het debat internationale organisaties met de zogenaamde Stockholm Conference of United Nations Conference on the Human Environment (UNECH) en sindsdien is het een constante zorg in de debatten van de Verenigde Naties (VN).
In 1987 presenteerde de VN Wereldcommissie voor Milieu en Ontwikkeling (WCED) het Brundtland-rapport, genoemd naar de voorzitter van die commissie, Dr. Gro Harlem Brundtland. Volgens het rapport houdt duurzame ontwikkeling in:
"Bevredig de behoeften van huidige generaties zonder de mogelijkheden van toekomstige generaties om in hun eigen behoeften te voorzien in gevaar te brengen".
Het concept van duurzame of duurzame ontwikkeling werd de focus van latere internationale conferenties over het milieu en economische ontwikkeling, zoals:
- Rio de Janeiro, 1992: Conferentie van de Verenigde Naties over Milieu en Ontwikkeling, die resulteerde in de Verklaring van Rio.
- New York, 1997: Earth Summit +5.
- Johannesburg, 2002: Wereldtop over duurzame ontwikkeling, ook bekend als Rio +10.
- Rio de Janeiro, 2012: VN-conferentie over duurzame ontwikkeling, bekend als Rio +20.
- New York, 2015: Top van de Verenigde Naties over duurzame ontwikkeling, met als laatste document Transforming our world: the 2030 Agenda for Sustainable Development.
Deze laatste conferentie (New York, 2015) stelde een agenda van zeventien seven duurzame ontwikkelingsdoelen voor het jaar 2030, waarvan de eerste de uitroeiing van armoede is. Het omvat ook toegang tot gezondheidszorg, kwaliteitsonderwijs en werk; sociale en gendergelijkheid; onder meer actie voor het milieu en verantwoorde productie en consumptie.
Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in: Duurzame consumptie.
Duurzame ontwikkeling in Mexico
BBVA Bancomer-toren, Mexico-stad. Verlicht met windenergie.
Duurzame ontwikkeling is een relatief recente zorg in Mexico. Ondanks het feit dat de Magna Carta in artikel 27 al belangstelling heeft getoond voor "het reguleren, voor sociaal voordeel, van het gebruik van natuurlijke elementen die vatbaar zijn voor toe-eigening, om een rechtvaardige verdeling van de publieke rijkdom te maken, zorg te dragen voor het behoud ervan, het bereiken van de evenwichtige ontwikkeling van het land en de verbetering van de levensomstandigheden van de plattelands- en stedelijke bevolking ”, het was pas in 1988 dat de Algemene Wet van Ecologisch Evenwicht en Milieubescherming (LGEEPA) werd gecreëerd.
Evenzo zal in 1994 het huidige ministerie van Milieu en Natuurlijke Hulpbronnen (Semarnat) worden gevormd, met als doel de huidige regelgeving op milieugebied te creëren en te handhaven. Het omvat het toezicht op het bewust en verantwoord gebruik van natuurlijke hulpbronnen, zonder de levenskwaliteit van de bevolking en de economische ontwikkeling uit het oog te verliezen.
Mexico is ongetwijfeld een land met een enorme rijkdom aan natuurlijke hulpbronnen, maar het moet, net als vele andere, nog vooruitgang boeken bij inspanningen die de institutionele bedoelingen van de staat vervullen. De huidige uitdaging voor Mexico is om zijn economische groei voort te zetten op basis van een ethiek van sociale rechtvaardigheid en het rationele en efficiënte gebruik van natuurlijke hulpbronnen, evenals het behoud van het ecologische evenwicht.
Duurzame ontwikkeling en duurzame ontwikkeling?
Veel mensen vragen zich af of er een verschil is tussen duurzame ontwikkeling en duurzame ontwikkeling. Concreet betekent duurzaam dat iets in de loop van de tijd kan worden volgehouden, terwijl duurzaam betekent dat iets zichzelf in stand kan houden.
Ondanks deze specificiteit worden momenteel duurzame ontwikkeling en duurzame ontwikkeling door elkaar gebruikt, aangezien het een het ander impliceert. Met andere woorden, als ontwikkeling duurzaam is, dan is het ook duurzaam.
Daarom is een van beide correct, omdat beide verwijzen naar iets dat in de loop van de tijd kan worden gehandhaafd, zonder de hulpbronnen uit te putten of onherstelbare schade aan het ecosysteem te veroorzaken.
In Latijns-Amerika wordt de term duurzame ontwikkeling vaker gebruikt, terwijl in Spanje vaker wordt gesproken over duurzame ontwikkeling.
