Wat is coëfficiënt:
Coëfficiënt is synoniem met cijfer, factor of proportie. etymologisch, is samengesteld uit het Latijnse voorvoegsel klaarkomen, wat 'met' betekent, en efficiëntie, die is afgeleid van het werkwoord van efficiëntie, en vertaalt 'doen', 'werken'. Om deze reden werkt het in bepaalde contexten als een bijvoeglijk naamwoord dat verwijst naar iets dat, samen met iets anders, bijdraagt aan het produceren van een bepaald effect.
Aan Wiskunde, bijvoorbeeld, coëfficiënt is een vermenigvuldigende factor, dat wil zeggen, het constante getal dat zich links van een variabele of onbekend bevindt en dit vermenigvuldigt. Bijvoorbeeld 3X = X + X + X, waarbij 3 is coëfficiënt van de variabele X.
Aan fysiek, de coëfficiënt het is een numerieke waarde die de mate of intensiteit van een bepaalde eigenschap of eigenschap aangeeft, of het nu gaat om een lichaam of een fenomeen.
Binnenkant van Psychologie, coëfficiënt Het kan ook verwijzen naar een meting van iemands redeneervermogen om zijn intellectuele niveau te berekenen (zie IQ hier).
Variatiecoëfficiënt
Aan Statistieken, de variatiecoëfficiënt is een meting die wordt gebruikt om de relatie tussen de standaarddeviatie van een monster en het rekenkundig gemiddelde te analyseren, allemaal om de relatieve spreiding te vinden. In die zin is de variatiecoëfficiënt Het is een manier om de variabiliteit van de gegevens uit te drukken, waarbij de invloed van de volgorde van de dimensies in de variabele buiten beschouwing wordt gelaten, maar rekening wordt gehouden met de verhouding tussen de gemiddelden en de standaarddeviatie.
Correlatiecoëfficiënt
De Correlatiecoëfficiënt van Pearson (vernoemd naar Karl Pearson, die het formuleerde) is een maatstaf die wordt gebruikt in Statistieken om de mate van lineaire relatie tussen twee willekeurige variabelen te berekenen, is het daarom ook bekend als lineaire correlatiecoëfficiënt.
Wrijvingscoëfficiënt
Aan fysiek, de wrijvingscoëfficiënt, ook wel genoemd wrijvingscoëfficiënt, geeft de weerstand aan tegen glijden aangeboden door de oppervlakken van twee lichamen in contact. In die zin zijn er twee soorten wrijvingscoëfficiënten: statisch, dat wil zeggen, die van twee oppervlakken in rust, waar geen beweging wordt geregistreerd, en dynamisch, dat wil zeggen wanneer beide oppervlakken in relatieve beweging zijn, de een ten opzichte van de ander. Over het algemeen wordt de wrijvingscoëfficiënt uitgedrukt met de Griekse letter μ.
Uitgestrektheid
Wat uitgestrektheid heet, in fysiek, het quotiënt verkregen uit de meting van de relatieve verandering in lengte of volume die een lichaam ervaart, of het nu in een vaste, vloeibare of gasvormige toestand is, wanneer het wordt onderworpen aan een verandering in temperatuur, die naar boven of naar beneden kan zijn. In die zin zal de temperatuurstijging evenredig zijn met de uitzetting, lineair, oppervlakkig of volumetrisch.
Coëfficiënt van lineaire uitzetting
De lineaire uitzettingscoëfficiënt meet de variaties in de afmeting van vaste lichamen (of het nu de breedte, lengte of hoogte van het lichaam is, nooit meer dan één) wanneer ze worden blootgesteld aan temperatuurveranderingen.
Oppervlakte-uitzettingscoëfficiënt
De coëfficiënt van oppervlakte-uitzetting We vinden het ook op vaste oppervlakken, die uitzetten of krimpen volgens de variatie in temperatuur, en het wordt geregistreerd in twee dimensies. In die zin varieert dit type uitzettingscoëfficiënt het totale oppervlak, omdat het in twee dimensies voorkomt.
Volumetrische uitzettingscoëfficiënt
De volumetrische uitzettingscoëfficiënt Het wordt gebruikt om de variaties in volume (dat wil zeggen in drie dimensies) te berekenen die optreden op vaste, gasvormige of vloeibare oppervlakken, wanneer veranderingen in temperatuur ervoor zorgen dat het lichaam samentrekt of uitzet.
