Wat is ijdelheid:
Ijdelheid is synoniem met verwaandheid, verwaandheid en arrogantie. Als zodanig komt het woord uit het Latijn vanĭtas, vanitatis, wat 'tevergeefse kwaliteit' betekent.
In deze betekenis, ijdelheid Het kan verwijzen naar de houding van iemand die zijn eigen capaciteiten, eigenschappen en kennis overschat en bijgevolg zo'n overdreven zelfconcept ontwikkelt dat hij denkt dat hij superieur is aan anderen, en vaak opschept en opschept in het bijzijn van anderen. vandaar een ijdele persoon als verwaand en zelfs arrogant worden beschouwd.
Aan de andere kant, de ijdelheid het verwijst ook naar de vergankelijkheid van aardse dingen, naar de kortheid van de bestaande transit en, in die zin, naar het nutteloze of ijdele dat de dingen van deze wereld kunnen zijn. Daarnaast, ijdelheid het kan verwijzen naar een illusie of fantasie, als een voorstelling of fictie.
Voor zijn deel, voor hem Christendom, de ijdelheid Het is een van de zeven hoofdzonden en, onder hen, de ergste, omdat het van de kant van het individu een buitensporig vertrouwen in aardse dingen en in zichzelf veronderstelt, waardoor hij het idee van de eindigheid van zijn bestaan verliest en geloof dat je het zonder God kunt. In die zin is het fundamentele antecedent van de zonde van ijdelheid Het wordt gevormd door het gedrag dat Lucifer gadesloeg voor God, die, als de mooiste en de wijste van alle engelen, in hoogmoed zondigde, in de veronderstelling dat hij gelijk was aan God en tot de hel was veroordeeld.
Een ander mythologisch antecedent is dat van Gele narcis, een met schoonheid beloonde jonge man die zo verliefd werd op zijn eigen beeld weerspiegeld in het water van een vijver, dat hij er uiteindelijk naar op zoek ging en verdronk.
IJdelheid in de Bijbel
In de Bijbel, de voorwaarde ijdelheid Het lijkt tientallen keren te verwijzen naar het gevoel van de vluchtige aard van het bestaan, naar dwaasheid en leugens, maar ook naar arrogantie en arrogantie, en naar de verergerde afgoderij van het individu door hemzelf, die hem als gevolg daarvan ertoe brengt afstand te doen van doei. In deze betekenis, ijdelheid het is een van de grootste zonden. Het woord komt als zodanig meestal voor in Prediker: "IJdelheid der ijdelheden, alles is ijdelheid" (I: 2), verkondigt The Preacher, en breekt reflecties af over de vergankelijkheid van het bestaan, evenals de sterfelijke toestand van de mens, en over de leegte en onzin van aardse transit zonder liefde voor God.
