Wat is een hongerstaking?
Wat hongerstaking we noemen de Vrijwillige maatregel van een persoon om niet te eten om druk uit te oefenen op een autoriteit om aan hun eisen en verzoeken te voldoen.
Als zodanig slaat de honger toe ze zijn een instrument van vreedzame sociale strijd, hoewel extreem, waarvan het fundamentele doel is om de vervulling van een recht te eisen of de afschaffing van regels of voorschriften die, vanuit het oogpunt van de spits, oneerlijk of willekeurig zijn. In die zin is een van de redenen die iemand motiveert om voor dit instrument van protest te kiezen, het benadrukken van een situatie van onrecht.
De staking bestaat uit de vrijwillige onthouding van het nuttigen van voedsel voor een bepaalde of onbepaalde tijd (afhankelijk van de omvang van de eisen), om de autoriteit die gemotiveerd is door humanitaire gevoelens, over te halen de zaak in kwestie bij te wonen.
De hongerstakingen worden gevormd door de spits of de stakers, en, idealiter, door a steungroep verantwoordelijk voor de samenwerking en het zorgdragen voor een goede uitwerking van de maatregel, en technische ploeg, bestaande uit verschillende gezondheidswerkers, die toezicht houden op de omstandigheden van de stakers.
De hongerstaking als zodanig het is de meest drastische vorm van staking, omdat het een aanval op de gezondheid veronderstelt, door het organisme te onderwerpen aan een progressieve achteruitgang die kan leiden tot de dood door uithongering als het langer duurt dan zou moeten. In die zin is het een maatstaf die laat zien dat een persoon bereid is te sterven als hij niet bereikt wat hij van plan is te doen.
Onder de meest beruchte hongerstakingen ter wereld kunnen we de zeventien noemen die hij deed Mahatma Gandhi gedurende zijn leven. In Latijns-Amerika kunnen we de laatste tijd dat noemen van Evo Morales, president van Bolivia, Ingrid Betancourt, een Colombiaanse politicus, en Leopoldo López, een Venezolaanse politicus.
