Wat is empirisme:
Het is bekend als empirisme nog filosofische beweging die vertrouwt op menselijke ervaringen als de enigen die verantwoordelijk zijn voor de vorming van ideeën en concepten die in de wereld bestaan.
Empirisme is een filosofische en epistemologische doctrine die erop wijst dat alle kennis die de mens bezit of verwerft het product is van ervaring, zowel intern als extern, en daarom wordt gezien als een gevolg van de zintuigen.
Als zodanig ontkent het empirisme dat de absolute waarheid toegankelijk is voor de mens, omdat hij haar moet wegen, en het is uit ervaring dat ze stevig kan worden verkregen als ze waar is, of integendeel, corrigeert, wijzigt of verlaat. Empirische kennis bestaat uit alles wat bekend is zonder wetenschappelijke kennis, bijvoorbeeld: het is bekend dat vuur brandt omdat die ervaring al geleefd is.
Gezien het bovenstaande kan worden geconcludeerd dat ervaring de basis, oorsprong en grenzen van kennis is. Daarom wordt voor empirisme een kennis alleen toegelaten als deze wordt goedgekeurd door ervaring, die de basis is van kennis, zoals reeds vermeld.
De term empirisme ontstaat in de moderne tijd, in de zeventiende en achttiende eeuw, in het Verenigd Koninkrijk, als gevolg van een filosofische trend die uit de middeleeuwen kwam. De eerste theoreticus die zich bezighield met de leer van het empirisme was de Engelse filosoof John Locke (1632-1704), die betoogde dat de menselijke geest een "blanco vel" is, of bij gebrek daaraan een "tabula rasa", waarbij de externe indrukken, voor waarvan het bestaan van geboren ideeën niet wordt erkend, noch universele kennis.
Naast John Locke waren er echter andere prominente Engelse auteurs bij de vorming van het empirische concept, zoals: Francis Bacon die wees op het belang van inductief redeneren in plaats van deductief, Hobbes gaf aan dat de oorsprong van kennis het product was van zintuiglijke ervaring, en Hume gaf aan dat ideeën gebaseerd zijn op de opeenvolging van indrukken of waarnemingen.
Aristoteles, een discipel van Plato -rationalist- van zijn kant, hechtte grote waarde aan ervaring in kennis, aangezien materiële dingen door het empirische kunnen worden gekend, maar hij gaf ook aan dat de rede van fundamenteel belang is om oorzaken te ontdekken en conclusies te formuleren. Het kan worden gezegd dat perfectie voor de filosoof van het oude Griekenland de unie is, de kennis van deze ervaring samen met reflectie.
Eindelijk, de term empirisch Het is een bijvoeglijk naamwoord dat iets beschrijft dat is gebaseerd op praktijk, ervaring en observatie van de feiten. Evenzo verwijst deze term naar elk individu dat empirisme volgt.
- Empirisch.
- Positivisme.
Logisch empirisme
Logisch of rationeel empirisme, ook bekend als neopositivisme of logisch positivisme, ontstond in het eerste derde deel van de 20e eeuw door een wetenschappelijke groep en filosofen die de Wiener Kreis vormden, ontwikkelden logisch empirisme als een filosofische stroming die het belang van het wetenschappelijk controleren van de filosofische About-Meaning.com.
Naast de belangrijkste zorg van genoemde filosofische beweging, de ontwikkeling of het gebruik van een echte taal die zintuiglijk waarneembare of fysieke fysieke verschijnselen uitdrukt.
Empirisme en rationalisme
In tegenstelling tot het empirisme ontstaat rationalisme, dat volgens deze kennis wordt bereikt door het gebruik van de rede, aangezien deze visie het enige vermogen is dat de mens tot kennis van de waarheid leidt. In die zin verzet het rationalisme zich tegen informatie die via de zintuigen wordt verkregen, omdat deze misleidend kan zijn en daardoor het individu verkeerde informatie kan verschaffen.
Rationalisme is een filosofische stroming die in de 17e en 18e eeuw in Europa ontstond.
Empirisme en kritiek
Kritiek is de epistemologische doctrine ontwikkeld door de filosoof Immanuel Kant, beschouwd als een tussenpositie tussen dogmatisme en scepticisme die alle beweringen verwerpt die niet worden geanalyseerd, zonder grond of redenen om de waarheid te achterhalen.
Empirisme en aangeborenheid
Aangeborenheid is een stroming van filosofisch denken die vaststelt dat kennis aangeboren is, dat wil zeggen dat individuen bij hun geboorte al bepaalde kennis bezitten. Op grond hiervan bevestigen de aanhangers van deze stroming dat individuen prikkels moeten krijgen zodat alle bestaande kennis of ideeën in hun dagelijks leven kunnen worden ontwikkeld en in praktijk gebracht.
Empirisme in de psychologie
Psychologie, vanwege haar functie en doelstellingen, richten oude en hedendaagse specialisten zich op het feit dat het moet worden geleid door ervaring en door waarneming, aangezien het object van psychologie moet worden gegeven aan ervaring, vooral aan het gedrag van het onderwerp en niet de geest , aangezien mentale toestanden niet relevant zijn om de houding of het gedrag van het bestudeerde individu te verklaren.
Dit alles omdat het gedrag van het individu afhangt van de invloed in de externe omgeving, en niet van een intern of aangeboren karakter, waar specialisten veel belang aan hechten aan ervaring, leren en vooral aan de eigenschappen en gedragingen van organismen, en de mens.
