Wat is Haiku:
Wat haiku heet a soort traditionele Japanse poëzie Het bestaat uit een strofe van 17 mora's (taaleenheid kleiner dan de lettergreep) die zijn verdeeld in drie verzen van elk vijf, zeven en vijf mora's.
Haiku is de uitdrukking van een diepe emotie, opgewekt vanuit de verwondering van de mens over de natuur, ontdaan van gimmicks of steriele abstracties. Pakt problemen uit het dagelijks leven of de natuurlijke wereld aan in een eenvoudige, subtiele en sobere stijl. Meestal bevat het een verwijzing, direct of indirect, naar het seizoen van het jaar.
Haiku wordt gekenmerkt door het contrast van beelden, die vanuit verschillende of onverwachte perspectieven worden benaderd en die bij de lezer een gevoel van verbazing en emotie, van melancholie en opgetogenheid, van esthetische fascinatie en spirituele shock oproepen.
Als zodanig is het een soort poëzie die drukt een spiritualiteit uit in de relatie van de mens met de natuur, die velen hebben gerelateerd aan zen, maar die eigenlijk in overeenstemming is met de Shintoïsme. In feite was degene die haiku's in Japan in de zeventiende eeuw populair maakte de monnik Matsuo Bashō
De haiku als zodanig, geboren uit de splitsing van haikai, type poëtische compositie waarvan alleen de drie beginverzen van vijf, zeven en vijf bramen bewaard zijn gebleven. In feite, het woord haiku, voorstel Masaoka Shiki om dit type gedicht aan te duiden, is de samentrekking van haïkaï-hokku.
Voorbeelden van haiku's
"Deze weg / niemand bewandelt hem, / behalve de schemering." Bashō.
"De winterwind waait / de ogen van de katten / knipperen." Bashō.
“Ik sneed een tak / en het ging beter / door het raam”. Shiki.
"Liggend / ik kijk naar de wolken die voorbij gaan / Zomerkamer." Ja.
Haiku en kalligram
De haiku het is een traditionele stijl van Japanse poëzie. De behandeling van eenvoudige onderwerpen en de beknoptheid ervan worden gekenmerkt. Het bestaat uit 17 lettergrepen die zijn gerangschikt in drie verzen van elk vijf, zeven en vijf bramen.
De kalligram, aan de andere kant is het een poëtische compositie die wordt gekenmerkt door een typografische opstelling die probeert de inhoud van het gedicht weer te geven door een visueel beeld te vormen met de woorden. Het is een aspect van de zogenaamde visuele poëzie. De grootste vertegenwoordiger was Guillaume Apollinaire.
