Wat is lobotomie:
Lobotomie is een psychochirurgie die bestaat uit het doorsnijden van zenuwvezels in de hersenen, waarvan de meest gebruikelijke procedure de introductie is van a scherp hulpmiddel om de frontale kwab van de hersenen te bereiken via de oogkas.
De geschiedenis van de lobotomie begint rond het jaar 1880 wanneer de psychiater Gottlieb Burckhardt opereert frontale kwabben bij zijn patiënten voor de genezing van psychische stoornissen.
De lobotomie was niet erg succesvol totdat de Portugese neuroloog António Egas Moniz het bekendheid gaf door de toekenning van de Nobelprijs voor de geneeskunde in 1949 voor zijn prefrontale lobotomietechniek voor de behandeling van mentale en emotionele stoornissen zoals depressie en schizofrenie.
De verspreiding in de jaren dertig en veertig van lobotomie over de hele wereld is te danken aan de verspreiding van de techniek sinds de eerste operatie in de Verenigde Staten door de Amerikaanse neuroloog Walter Freeman in het jaar 1936.
Na het beoefenen van duizenden lobotomieën, of ook wel leukotomie genoemd, begon de techniek in de jaren vijftig aan populariteit te verliezen vanwege het lage slagingspercentage en de introductie van chemische lobotomie bij patiënten door middel van effectievere psychiatrische medicatie.
lobectomie
De lobotomie moet niet worden verward met de huidige lobectomie, een operatie die over het algemeen wordt gebruikt om kankercellen te stoppen door de lob van een orgaan geheel of gedeeltelijk te verwijderen, of het nu long, schildklier, hersenen of lever is.
Klauteren
Trepanatie is een oude techniek uit de neolithische tijd die bestaat uit het doorboren van de schedel met de overtuiging dat het sommige ziekten genas door boze geesten uit te laten.
