Wat is uitvoerende macht:
De uitvoerende macht is een van de drie takken van een republikeinse staat. De uitvoerende macht is verantwoordelijk voor het ontwerpen, plannen en uitvoeren van het project van een land op basis van de grondwet en wetten.
Het fungeert dus als een entiteit die regeringsacties regisseert, coördineert, plant en uitvoert. Het kan echter geen wetgeving maken of het rechtssysteem beheren, aangezien dit overeenkomt met respectievelijk de wetgevende macht en de rechterlijke macht.
De uitvoerende macht wordt vertegenwoordigd door de Staatshoofd en/of het hoofd van de regering. Dit zal afhangen van de politieke structuur van elk land dat in de grondwet is vastgelegd.
Uitvoerende takfuncties
De functie van de uitvoerende macht is het organiseren, plannen, uitvoeren en evalueren van overheidsacties ten behoeve van het land. Dit houdt in:
- Breng de wetten in de praktijk;
- Plannen en uitvoeren van de jaarlijkse begroting;
- Ontwerpen en uitvoeren van beleid op het gebied van onderwijs, volksgezondheid, cultuur, sport; financiën, economie, communicatie, enz.
- Functies delegeren naar het nationale, regionale, gemeentelijke en parochieniveau.
- Hervormingen of aanpassingen in het belastingstelsel voorstellen;
- De staat vertegenwoordigen in de internationale arena;
- Direct buitenlands beleid;
- Internationale verdragen voorstellen en/of ondertekenen;
- Bescherm de natie tegen buitenlandse aanvallen en zorg voor interne vrede.
Structuur van de uitvoerende macht
De grondwet van de republiek zal bepalen wie de uitvoerende macht vertegenwoordigt en welke functies zij vervullen volgens het aangenomen politieke model.
In de westerse wereld zijn de meest voorkomende modellen presidentialisme, semi-presidentialisme en parlementarisme.
presidentialisme
In Latijns-Amerika worden bijna alle landen geregeerd door het presidentiële model. In dit model concentreert het staatshoofd of de president de functies van staatshoofd en regeringsleider in één positie.
Daarom zijn de functies van het leiden, controleren en uitvoeren van zowel het buitenlands als het binnenlands beleid in handen van de president van de republiek. In het presidentiële model volgt de structuur normaal gesproken de volgende vorm:
- President of staatshoofd
- Vice-president
- ministers
- Advocaat
- Andere uitvoerende organen
Semi-presidentialisme en parlementarisme
Zowel semi-presidentiële regeringen als parlementaire regeringen scheiden in het algemeen buitenlands beleid van binnenlands beleid. Dit komt tot uitdrukking in de functies van respectievelijk staatshoofd en regeringsleider. Laten we kijken.
Staatshoofd of president
De staat en in het bijzonder de uitvoerende macht wordt vertegenwoordigd door de Staatshoofd of president van de republiek.
In parlementaire of semi-presidentiële regeringsmodellen coördineert en vertegenwoordigt het staatshoofd of de president het buitenlands beleid van de natie en heeft in die zin de bevoegdheid om de diplomatieke delegaties te benoemen die zich kunnen voordoen.
Hoofd van de regering of premier
Onder regering wordt verstaan het gezag van een politieke eenheid, die tot doel heeft de instellingen van de staat te leiden, te controleren en te beheren.
Het wordt vertegenwoordigd door de Hoofd van de regering of premier, die wordt geholpen door ministers, secretarissen, afdelingen of kabinetten door hem aangewezen.
Het team van de regeringsleider werkt mee, voert uit en adviseert bij het opstellen van begrotingen, wetsvoorstellen en het bewaken van de naleving van de wet. Ze vervullen dus een administratieve functie.
- Staat.
- Regering.
Uitvoerende, wetgevende en rechterlijke macht
De uitvoerende, wetgevende en rechterlijke macht zijn de bevoegdheden waaruit een staat bestaat. Elke macht heeft zijn rollen gedefinieerd in een overzicht zoals:
- Uitvoerende macht: organisator, planner, uitvoerder en beoordelaar van alle acties ten behoeve van het land. Vertegenwoordigt de regering.
- Wetgevende macht: opsteller van wetten en rekeningen, beschermd door de Grondwet, voor het welzijn van het land. Het heeft ook de functie om toezicht te houden op de acties van de regering.
- Rechterlijke machtl: zorgt voor naleving van de wet en bestraft degenen die hun rechten niet goed gebruiken.
De verdeling van de bevoegdheden van een staat in uitvoerende, wetgevende en rechterlijke macht werd voor het eerst geformuleerd door de Franse filosoof Montesquieu (1689-1755) in zijn postume werken, gepubliceerd in 1862.
