Wat is connotatie:
Connotatie verwijst naar: geassocieerde, expressieve of aanvullende betekenis die een woord of zin heeft, afhankelijk van de context.
Dat wil zeggen, wanneer de connotatie van een woord of zin wordt aangegeven, is het om de betekenis ervan aan te geven secundaire betekenis in een bepaalde context, wat over het algemeen duidt op een bredere betekenis van het tekstuele.
Connotatie is ook de actie en het effect van connoteren, dat is om te verwijzen naar de complementaire of subjectieve betekenis van een woord of uitdrukking.
Gebruik maken van de connotatie van woorden is heel gebruikelijk op het gebied van literatuur, vooral omdat ideeën of situaties worden uitgedrukt en zelfs onderwerpen stilzwijgend worden gepresenteerd, zodat de lezer of tolk van de tekst deze gemakkelijk kan begrijpen en contextualiseren.
Bijvoorbeeld: "Die vrouw is een engel." In dit geval wordt een vrouw beschouwd als een goede, liefdadige persoon in wie je een zekere mate van vertrouwen kunt hebben.
De betekenis van de uitdrukking "is een engel" kan niet letterlijk worden genomen, het is gewoon een manier om een kenmerk van dat onderwerp uit te drukken en bloot te leggen.
Het is ook heel gebruikelijk om de connotatie van woorden of zinsdelen te gebruiken als een dagelijkse bron via de communicatie van mensen en de media, waardoor deze bron op grote schaal wordt gebruikt om massaberichten te verzenden, meestal via advertentiecampagnes.
In reclameteksten gebruiken ze meestal connotatieve taal met de bedoeling het publiek te overtuigen en ervoor te zorgen dat mensen dat product of die dienst willen waarvoor ze adverteren.
Hiervoor ondersteunen reclamecampagnes hun tekstuele inhoud of dialogen met beelden, geluiden en zelfs modellen, die de geest van het publiek verleiden.
Connotatie en denotatie
Connotatie en denotatie zijn twee About-Meaning.com die worden voorafgegaan en zijn daarom antoniemen.
Als de connotatie verwijst naar de dubbele betekenis of secundaire betekenis die de woorden of uitdrukkingen hebben volgens de context, dan, van zijn kant, denotatie is de hoofd- of objectieve betekenis van een woord dat wordt door alle mensen erkend.
Bijvoorbeeld: "De prijs van goud blijft stabiel op de wereldmarkt." In dit geval is goud een edelmetaal, waarvan de betekenis of aanduiding precies hetzelfde aangeeft als de belangrijkste en objectieve betekenis, daarom is het niet nodig om naar een secundaire betekenis te vragen.
Er kan echter worden gesteld dat een hoog percentage woorden in het algemeen een denotatieve betekenis heeft die wordt aangevuld of verrijkt door hun connotatieve betekenis.
In dit geval wordt een brede en rijke woordenschat van betekenis en gebruik gepresenteerd die vervolgens wordt geanalyseerd en bestudeerd op het gebied van taalkunde.
Vervolgens wordt hetzelfde woord uit het vorige voorbeeld "goud" gebruikt om een voorbeeld te geven van hoe de betekenis ervan kan variëren door een connotatief gebruik van het woord.
Bijvoorbeeld: "Je vriendschap is goud waard." In dit geval wordt de betekenis van het woord goud niet langer op een denotatieve manier gebruikt en door context en connotatie wordt begrepen dat het verwijst naar een vriendschap die zeer wordt gewaardeerd en die veel meer waard is dan wat dan ook.
