Wat is Metataal:
Metataal is de taal die wordt gebruikt om taal te beschrijven, te verklaren of te analyseren.
In logica en linguïstiek wordt metataal gebruikt om de logische problemen te analyseren en te structureren die worden veroorzaakt door semantische paradoxen in de taal die wordt gebruikt om objecten te beschrijven.
De metataal wordt ook gedefinieerd als de gespecialiseerde taal om een natuurlijk taalsysteem of een andere taal te beschrijven die als object van analyse wordt beschouwd. Dit geldt vooral bij het leren van een nieuwe taal, zoals "het woord" taal betekent 'taal' in het Engels."
Uitdrukkingen in metataal worden vaak onderscheiden van taal-object door het gebruik van cursief, aanhalingstekens of afzonderlijke regels, hoewel dit niet altijd zo wordt uitgedrukt.
De Britse auteur Bertrand Russell (1872-1970) definieerde de theorie van de hiërarchie van talen op twee niveaus:
- Taal-objectniveau: wordt gebruikt om naar objecten te verwijzen, zoals "het zijn mensen".
- Metalinguïstisch of metataalniveau: is de taal die wordt gebruikt om het vorige niveau te definiëren, bijvoorbeeld in de zin "immigranten zijn mensen", wordt "immigranten" gevonden op het metataalniveau.
Aan de andere kant definieert de Poolse auteur Alfred Tarski (1901-1983) metataal als de oplossing voor semantische paradoxen, door te stellen dat "het noodzakelijk is om de waarheid over taal te spreken vanuit een andere taal die metataal wordt genoemd".
Enkele voorbeelden van metataal zijn onder andere grammaticale taal, lexicografische taal, logische taal, kindertaal, technische taal, computertaal.
In de taalkunde worden zes gebruiken of functies in taal onderscheiden, waaronder de metalinguïstische functie, die de metataal gebruikt om over de taal zelf te spreken. Bijvoorbeeld: "De metataal is een taal."
Kenmerken van de metataal
De metataal heeft specifieke kenmerken die helpen om de boodschap beter te begrijpen vanwege de logische complexiteit die het in stand houdt. Alfred Tarski definieert enkele essentiële kenmerken voor een taal om als een metataal te worden beschouwd:
- Metataal definieert een taal die een andere taal gebruikt.
- De metataal moet rijker zijn dan de object-taal, omdat het zijn zinnen en syntaxis beschrijft.
- De metataal wordt begrepen binnen de theorie van verzamelingen en binaire logica.
- De metataal moet een kopie zijn van de objecttaal zodat wat ermee gezegd kan worden ook door de metataal kan worden uitgedrukt.
Metataal in informatica
De metataal in de informatica wordt gebruikt om programmareeksen nauwkeurig te beschrijven. In 1950 waren er op het gebied van informatica twee soorten problemen voor de samenstelling van computerprogramma's:
- Het ontbreken van het ontwerp van een wiskundige taal om een algoritme uit te drukken.
- Het onvermogen om programma's in computercode te vertalen.
Het eerste probleem werd opgelost dankzij de creatie van de discipline van het ontwerpen van computerprogramma's, en de tweede vraag werd opgelost dankzij het genereren van compilers die worden gedefinieerd als een metataal, zijnde een programma dat een programma leest.
Computercompilers zijn gebaseerd op programmeertalen. Een van de meest gebruikte is de BNF (Backus-Naur Form) gecreëerd door John Backus en Peter Naur, onafhankelijk ontwikkeld door Noam Chomsky, ook wel bekend als Chomsky's TYPE2 modelhiërarchie.
Compilers genereren een syntactische analyse die de meeste fouten in de broncode detecteert en vertaalt deze in een gelijkwaardig programma in een andere taal (objectcode).
