Wat is humanistisch paradigma:
Het humanistische paradigma is een stroming die benadrukt het belang, de waarde en de waardigheid van mensen om hun activiteit, vrijheid en autonomie te vergroten.
Het humanistische paradigma komt naar voren als een nieuwe school die een verandering van rollen in het onderwijs vereist, zodat het kind vrij is om affectief leren te creëren.
In de psychopedagogiek bevorderen humanisten flexibel en open onderwijs waarbij ervaring en klinisch werk uit de psychologie worden geëxtrapoleerd naar het onderwijsveld. In die zin wordt ervan uitgegaan dat de doelstellingen van onderwijsprocessen therapeutisch zijn, en daarom is onderwijs een therapeutische activiteit op zich.
Dit paradigma neemt de concepties van het existentialisme over, waar de persoonlijkheid wordt gevormd door de eigen keuzes van de mens als een electieve agent.
Het humanistische paradigma is op zijn beurt ook gebaseerd op fenomenologie door de nadruk te leggen op de rol die het menselijk bewustzijn speelt in zijn ervaringswerkelijkheid vanuit een interne of externe perceptie, die allemaal subjectieve gebeurtenissen zijn.
De voorlopers van het humanistische paradigma, vooral op het gebied van psychologie, definiëren drie fundamentele aspecten voor het begrijpen van de theorie: persoonlijkheid, de therapeutische relatie en betekenisvol leren.
De Amerikaanse psycholoog Abraham Maslow definieert de therapeutische relatie tussen therapeut-patiënt of leraar-student als een motiverende schakel naar leren en verandering die voortkomt uit een neiging tot zelfrealisatie.
De therapeutische relatie van Maslow is een verdieping van zijn model van menselijke motivatie, geïllustreerd in wat bekend staat als de piramide van Maslow, waarvan de top zelfverwezenlijking is.
Aan de andere kant wordt betekenisvol leren gedefinieerd in de psychotherapeutische theorie van de psycholoog Carl Rogers in 1961, waar hij bevestigt dat participatie de meest effectieve methode van leren is, en daarom moet rekening worden gehouden met de sociale context van het individu.
Kenmerken van het humanistische paradigma
Het humanistische paradigma wordt gekenmerkt door zijn toepassing op het gebied van onderwijs om een gezond, vrij en autonoom persoon op te leiden.
Humanisten zijn van mening dat de basis van educatieve beslissingen moet voldoen aan de behoeften van elk individu. Ze geven persoonlijke kennis evenveel waarde als publieke kennis.
Op hun beurt houden ze rekening met de ontwikkeling van elk individu, maar met respect voor de ontwikkeling van andere individuen in dit proces. Het onderwijsprogramma dat door het humanistische paradigma wordt voorgesteld, moet bijdragen aan het creëren van een gevoel van belangrijkheid en waarde voor alle betrokkenen.
Humanisten beschouwen de leraar als een ander individu, daarom moet zijn houding niet sturend maar faciliterend zijn. Het humanistische paradigma volgt de voorschriften van het humanisme dat in de 15e eeuw werd geboren.
Humanistisch paradigma in het onderwijs
Het humanistische paradigma in het onderwijs erkent pedagogiek als een therapeutische activiteit waarin het individu een gezond persoon wordt.
Humanisten zijn van mening dat een persoon gezond is wanneer hij een superieure perceptie van de werkelijkheid heeft; handhaaft een groeiende acceptatie van zichzelf, anderen en de natuur; heeft het vermogen om adequaat met problemen om te gaan; Ze is autonoom, onafhankelijk en spontaan en is bereid om de veranderingen en implicaties die het leven haar biedt te ervaren.
De Amerikaanse psycholoog Carl Rogers (1902-1987) beschouwt significant leren als datgene dat rekening houdt met de affectieve en cognitieve factoren van het individu, dat door ervaringsgericht of participatief leren een persoonlijk engagement creëert.
In die zin suggereert de humanistische psychopedagogiek om de verantwoordelijkheid en het engagement van de student te verheerlijken door bijvoorbeeld onderzoekswerk, projectontwikkeling en peer tutoring. Bovendien benadrukt het de noodzaak van zelfevaluatie voor echte en zinvolle betrokkenheid.
Onderwijstechnieken en -methoden moeten gebaseerd zijn op de constructie van problemen die als reëel worden beschouwd, het aandeel van verschillende middelen, groepservaringen en lesmateriaal, gebruik van contracten om echte verantwoordelijkheid in vrijheid en teamwork af te drukken.
Radicaal humanistisch paradigma
In de sociale wetenschappen en de sociologie presenteert het radicale humanistische paradigma de politiek als de oorzaak van persoonlijke problemen. Het doel van radicale humanisten of conscientizers is om bewustzijn en begrip van het probleem te krijgen bij onderworpen groepen in de samenleving en om hen de controle over diensten te laten overnemen door het promoten van zelfhulpgroepen.
