Wat zijn muzikale tekens en hun betekenis:
Muzikale symbolen of muziektekens zijn een reeks grafische tekens die muzikale geluiden en waarden vertegenwoordigen en worden gebruikt om muziek te schrijven.
Elk teken heeft een andere functie, zodat ze elementen kunnen aangeven zoals geluidshoogte, duur, puls, ritme, tonaliteit, dynamiek, enz.
De documenten waarin de muziek is geschreven, worden 'partituren' genoemd. Laten we een voorbeeld van een score bekijken:
Personeel
Een partituur is opgebouwd uit verschillende regels die "staven" worden genoemd. Elke notenbalk bestaat uit 5 horizontale lijnen evenwijdig aan elkaar, waarin de muzieknoten zijn geschreven die de hoogte en duur van het geluid aangeven.
De notenbalken zijn van onder naar boven genummerd. Daarom komt de onderste regel overeen met de eerste regel en de bovenste regel met de vijfde.
In een notenbalk is elke regel en elke ruimte tussen de regels vernoemd naar een muzieknoot op basis van een referentie die wordt bepaald door de sleutel. De namen van de muzieknoten zijn zeven: do, re, mi fa, sol, la y si.
Locatie van de noten op de notenbalk volgens de sleutel.
Sleutels
Aan het begin van elke notenbalk wordt een bord toegevoegd dat de lezer aangeeft wat de referentienota zal zijn om de regels van de notenbalk te lezen. Dat teken heet een sleutel.
Er zijn drie hoofdsleutels. Afhankelijk van hun positie, dat wil zeggen, volgens de lijn waarin ze zich bevinden, geven ze hun naam aan de lijn, waarmee ze een referentie vormen om de andere noten zowel oplopend als aflopend te lezen.
G-sleutel
Deze sleutel wordt gebruikt om geluiden vanaf het middelste octaaf (midden en hoog) weer te geven en is vaak de bekendste. De g-sleutel bevindt zich op de tweede regel van de notenbalk, dat wil zeggen, het is "in de tweede" geschreven. Dus de tweede regel zal de zon worden genoemd en de rest van de tonen zullen daaruit worden vastgesteld. De volgende spatie is bijvoorbeeld a en de vorige is f (om de noten in de g-sleutel te zien, zie het kader "Locatie van de noten op de notenbalk volgens de sleutel").
G-sleutel symbool
Bassleutel
De bassleutel vertegenwoordigt de klanken vanaf het middelste octaaf (midden en bas). Het wordt normaal gesproken op de vierde positie gebruikt, hoewel het uiteindelijk op de derde positie wordt gebruikt.
Bassleutelsymbool in vierde
C-toets
Deze sleutel wordt gebruikt om de klanken weer te geven van bepaalde soorten instrumenten die minder vaak worden gestemd, zoals de fagot, tenortrombone, trompet, enz. Het kan worden gebruikt in de derde of vierde positie van de notenbalk.
Sleutelsymbool en de locatie op de derde plaats
C-sleutelsymbool en zijn vierde locatie
Zie ook Muziek.
Figuren
Op de lijnen en spaties van de notenbalk zijn tekens geplaatst die "figuren" worden genoemd en die de duur van de noot aangeven, die rond worden genoemd (wat wordt weergegeven door het cijfer 1), wit (2), zwart (4), achtste noot ( 8), zestiende noot (16), zekering (32) en halve zekering (64).
De maximale duureenheid is de ronde, die is verdeeld in twee witte, deze in twee zwarte, enzovoort. Laten we eens kijken naar de volgende afbeelding, die varieert van ronde tot zestiende noot:
Stiltes
Net zoals er deze cijfers zijn om de duur van het geluid weer te geven, zijn er ook tekens die de duur van de stilte vertegenwoordigen. Zo hebben we ronde stilte, witte stilte, zwarte stilte, achtste noot, zestiende noot, fusa en semi-fuzzy stilte. De duur van de stiltes is gelijk aan die van de overeenkomstige figuren.
Muzikale tijd
In muziek die een specifieke ritmische beat volgt, is de notenbalk verdeeld in maten, die worden weergegeven door een loodrechte "maat". Wanneer het stuk het einde van een sectie bereikt, wordt de dubbele maat gebruikt en wanneer het muziekstuk eindigt, wordt een dubbele maat gebruikt waarin de laatste regel dikker is.
Elke muzikale maat bestaat uit een specifiek aantal tijdseenheden, die meestal worden aangegeven aan het begin van de notenbalk of elke keer dat de maatslag van de maat verandert.
Dit aantal tijdseenheden wordt weergegeven door een breuk aan het begin van de notenbalk. De onderste indicator geeft het type figuur aan en de bovenste geeft het maximale aantal van deze figuur weer.
Bijvoorbeeld: als de maat 3/4 is, betekent dit dat er in elke maat drie kwartnoten zijn of cijfers die gelijk zijn aan de totale waarde van drie kwartnoten. De kwartnoot is de basismaateenheid.
Het is alleen nodig om het te herhalen als er pulswisselingen zijn. Anders wordt de breuk maar één keer in het hele stuk gebruikt.
Links ovaal: kompasscheidingsbalk. Rechter ovaal: dubbele balk, die het einde van de partituur aangeeft.
Wijzigingen
Wijzigingen zijn tekens die vóór een noot worden geplaatst om aan te geven dat deze een halve toon of zelfs een hele toon moet worden gewijzigd.
Het symbool # (scherp), geeft aan dat de noot een halve stap stijgt. Als de noot een volledige toonhoogte moet gaan, wordt dubbele scherp gebruikt (zie tabel).
Het symbool ♭ (plat) geeft aan dat de noot een halve toon wegvalt. Als de noot een volledige toonhoogte moet laten vallen, wordt dubbelvlak gebruikt (zie tabel).
Het symbool ♮ (natuurlijk) verwijdert een eerdere bestaande wijziging.
De volledige wijzigingssymbolen zijn te zien in de volgende tabel:
Sleutelhandtekeningen
De toonsoort geeft de toonsoort aan waarin een muziekstuk staat. Deze worden weergegeven net na de sleutel. Om ze weer te geven, worden de symbolen van de voortekens gebruikt: scherp en plat.
Als er geen wijziging is aan het begin van de maat, kan het stuk overeenkomen met de toonsoort C majeur of mineur (Eolisch).
