Wat is ionisatie:
Ionisatie is een conversieproces, zowel chemisch als fysiek, waardoor ionen worden geproduceerd.
Ionen zijn atomen of moleculen die elektrische lading bevatten vanwege het ontbreken of teveel aan elektronen ten opzichte van een neutraal atoom of molecuul.
Ionisatie is ook gerelateerd aan elektrolytische dissociatie, een fenomeen waardoor ook ionen worden geproduceerd.
De chemische soort die meer elektronen heeft dan het neutrale atoom of molecuul, wordt een anion genoemd en de nettolading is negatief. In het tegenovergestelde geval, wanneer het minder elektronen heeft, wordt het een kation genoemd en is de netto lading positief.
Ionen, zowel positief als negatief, komen zowel in de natuur als in onder meer synthetische materialen, elektrische apparatuur, kleding voor.
De positief geladen ionen Ze zijn verantwoordelijk voor het overbrengen van statische lading, wat de elektrische schok is die wordt gevoeld wanneer we een metalen voorwerp en zelfs een andere persoon aanraken.
Overtollige positieve ionen hebben een negatief effect op mensen, vegetatie en dieren.
Aan de andere kant, negatieve ionen ze genereren het tegenovergestelde effect: ze zorgen voor ontspanning en welzijn. In watervallen en hun schok worden bijvoorbeeld negatieve ionen geproduceerd die, wanneer ze vrij in de lucht zijn, kunnen worden ingeademd en profiteren van hun voordelen.
Ionisatie kan zowel chemisch als fysisch zijn. De chemische ionisatie Het kan zich op verschillende manieren ontwikkelen, waaronder een sterk verschil in de elektronegativiteit van reagerende elementen of door elektronenoverdracht, bijvoorbeeld wanneer chloor reageert met natrium en natriumchloride wordt gevormd.
De fysieke ionisatie bestaat uit het isoleren van de elektronen waaruit een neutraal molecuul bestaat, waarbij energie wordt geleverd, bijvoorbeeld door röntgenstralen, gammastralen of ultraviolet licht.
- Wat is een ion?
- Ionosfeer.
Ionisatieenergie
Ionisatie-energie of ionisatiepotentieel verwijst naar de hoeveelheid energie die wordt geleverd aan een neutraal, gasvormig atoom en in een grondtoestand, om het zwakste vastgehouden elektron te verwijderen en om te zetten in een gasvormig monopositief kation.
Ionisatie-energie wordt gebruikt om een berekening te maken waarmee elektronische overgangen kunnen worden gemeten.
Daarom verwijst het naar de minimale energie die nodig is om een elektron uit een atoom of molecuul te verwijderen, zodat er geen interactie is tussen het ion en het elektron.
Geïoniseerde energie ontwikkelt zich gespreid als de elektronen in een bepaalde volgorde naar buiten komen. De eersten die naar buiten komen zijn de valentie-elektronen, die zich het meest buiten de kern bevinden, en dan volgen de elektronen van de binnenste niveaus, waarbij de energie wordt aangepast die in elke fase moet worden gebruikt.
Ionisatie-energie kan als volgt worden gemeten:
- Elektronenvolt per atoom (eV / atoom)
- Kilocalorieën per mol (kcal / mol)
- Kilojoule per mol (KJ / mol)
- Ionisatiepotentiaal is de potentiaal in volt (V) die nodig is om een elektron te starten.
Ionisatieconstante
De ionisatieconstante is ook bekend als de zuurdissociatieconstante en verwijst naar het evenwicht dat overeenkomt met een dissociatiereactie tussen een zwakkere base.
Het is vermeldenswaard dat de term dissociatie in de chemie verwijst naar het proces waardoor de kleinste moleculen, ionen of radicalen, worden gescheiden van de moleculen of zouten.
Water ionisatie
Zuiver water is een slechte geleider van elektriciteit omdat het weinig ioniseert. Dat wil zeggen, water, in zijn zuivere staat, is een zwakke elektrolyt die bij laag evenwicht dissocieert in hydronium- of waterstof-H-ionen.3OF+ en hydroxide OH-.
Dit resultaat wordt het ionische product van water genoemd en het belang ervan ligt in het vormen van de basis waarop de pH-schaal wordt vastgesteld, waarmee de zuurgraad of alkaliteit van een vloeibare oplossing wordt gemeten, dat wil zeggen de ionenconcentratie.
