De plantencel wordt gekenmerkt door: eukaryoot en autotroof. Bovendien is het de basiseenheid die alle weefsels en organen van de wezens van het plantae-rijk vormt, inclusief hun specifieke functies, hun voeding en hun voortplanting.
Plantencellen worden gekenmerkt door het hebben van chloroplasten, cellulaire organellen die fotosynthese uitvoeren, het proces waarbij lichtenergie wordt omgezet in chemische energie, waardoor hun eigen voedsel ontstaat.
De onderdelen van plantencellen zijn:
- celwand: stijve omhulling die de vorm van de cel behoudt en uitdroging voorkomt.
- Cel- of plasmamembraan: omhulsel van de cel en scheidt het van de externe omgeving. Het is semi-permeabel.
- Cytoplasma: ruimte tussen het plasmamembraan en de kernwand, waar andere celstructuren worden gevonden.
- Chloroplasten: ze voeren fotosynthese uit, het proces waarbij anorganische materie wordt omgezet in organische materie.
- Celkern: Begrensd door een kernwand, bevat het de nucleolus die ribosomen produceert en het genetische materiaal in de vorm van chromosomen.
De plantencel vervult alle essentiële functies voor het leven zoals alle cellen. Ze gehoorzamen ook aan de celcyclus van elke eukaryote cel (met celkern) bestaande uit interfase en de mitotische fase. In deze laatste fase vindt aseksuele (mitose) of seksuele (meiose) celdeling plaats.
Dierlijke en plantaardige cel
De plantencel en de dierlijke cel zijn beide eukaryote cellen en hebben daarom beide een celkern, ribosomen die groter zijn dan die van prokaryotische cellen en complexer genetisch materiaal.
De plantencel verschilt van de dierlijke cel door een grotere vacuole, een celwand die hem stijver en vierkanter maakt, en chloroplasten, organellen die helpen bij de fotosynthese, waarbij lichtenergie en koolstofdioxide worden omgezet in voedsel en zuurstof. Op deze manier worden plantencellen gekenmerkt door een autotrofe voeding.
Daarnaast heeft de overgrote meerderheid chlorofyl dat de karakteristieke groene kleur geeft aan planten en algen.
