Wat is opstanding:
Het woord opstanding komt uit het Latijn herrijzen, wat betekent weer opstaan, weer opstaan of nog een keer opstaan. Dit woord duidt de actie en het effect aan van een opstanding, van het terugkeren naar het leven en de dood verslaan.
Het geloof in opstanding is gekoppeld aan de oude interpretatie van zonnegedrag, dat je elke dag wordt geboren en sterft, om de volgende dag opnieuw geboren te worden.
de opstanding is een terugkerend figuur in de oude literatuur. Het wordt toegeschreven aan een mysterie van de goden, dat alleen door hen kan worden bereikt. Kennis van de macht om te herrijzen is verboden voor mensen. Dit idee is gebruikelijk in verschillende denk- en geloofssystemen.
De opstanding in de Helleense cultuur
In de Griekse mythologie is de opstanding aanwezig door het verhaal van Asclepius of Escupalio (Romeinse naam). Asclepius had de kunst van het genezen van zieken zodanig leren beheersen dat hij de doden opwekte. Zeus, bezorgd over de verandering van de orde der dingen en bang dat hij zijn kennis met mensen zou delen, sloeg hem met een bliksemschicht.
Sporen van het geloof in de opstanding zijn ook te vinden in de "mysteriën van Eleusis", een stad in het oude Griekenland.
De opstanding in de Perzische cultuur
Zoroastrisme of mazdeïsme, een monotheïstische religie geboren in Perzië (Iran) bevat elementen van het geloof in de opstanding, waaruit ze blijkbaar tot het joodse denken zouden zijn gekomen, evenals het idee van een messias, het laatste oordeel, het paradijs en hel.
De opstanding in de Joodse cultuur
In het geval van de Joden was de opstanding niet een wijdverbreid geloof van alle gelovigen, maar van sommige groepen. Het is verbonden met het verlangen naar herstel van Israël en werd gepredikt door de partij van de Farizeeën, geconfronteerd met hun traditie aan de hogepriesters of Sadduceeën.
Voor de Farizeeën zou het Joodse volk na het einde der tijden de glorie van God gemanifesteerd zien door het herstel van Israël in het land, en de doden laten herrijzen om gedurende een bepaalde tijd van deze gebeurtenis te genieten.
In die zin zouden de Farizeeën tot op zekere hoogte een gemeenschappelijk element hebben om met Jezus te bespreken. Daarentegen geloofden de Sadduceeën of hogepriesters niet alleen niet in de opstanding, maar ook niet in het eeuwige leven, daarom was het zo belangrijk voor hen om Gods zegen in het leven te genieten.
De opstanding van Jezus
Degenen die tegenwoordig het meest wijdverbreide geloof in het geloof in de opstanding vertegenwoordigen, zijn christenen. Voor gelovigen zou Jezus drie dagen na zijn kruisiging zijn opgestaan en in het graf zijn gelegd. Dit zou het ondubbelzinnige teken zijn van de goddelijkheid van Jezus. Het geloof in zijn opstanding geeft aanleiding tot de beweging van de apostelen en de verspreiding van het christendom over de hele wereld.
Zie ook:
- Opstanding van Jezus
- reïncarnatie
