Wat is deductief redeneren?
Een deductieve redenering is een soort redenering waarin een algemene premisse tot een specifieke conclusie leidt. Het wordt ook wel een inductief argument genoemd.
Het uitgangspunt van een deductief argument is meestal een algemene wet, regel of principe dat als waar wordt geaccepteerd. Aangezien de conclusie wordt afgeleid uit die ware premisse, wordt deze als geldig beschouwd. Dit is de reden waarom er wordt gezegd dat in deductieve argumenten de waarheid van de conclusie wordt afgeleid nodig of met absolute noodzaak.
Bijvoorbeeld,
- uitgangspunt: Alle honden blaffen. Mijn huisdier is een hond.
- conclusie: Nodig, mijn hond blaft.
Deductief redeneren wordt gebruikt om specifieke verschijnselen te begrijpen (mijn hond blaft) op basis van de wetten of principes die ze definiëren (alle honden blaffen).
In tegenstelling tot inductieve argumenten leveren de conclusies van deductief redeneren geen nieuwe informatie op, maar bevestigen ze alleen de premisse.
Deductief redeneren is een van de belangrijkste soorten redeneren, samen met inductief en abductief.
Kenmerken van deductief redeneren
- Het uitgangspunt is waar. In een argument of deductieve redenering bevat de premisse altijd een principe, wet of regel die als waar wordt geaccepteerd.
- Het geeft geen nieuwe informatie. De conclusie van inductief redeneren levert geen nieuwe informatie op, maar bevestigt eerder de waarheid in de premisse, toegepast op een specifiek geval.
- De conclusies worden als geldig beschouwd. Zolang de premissen waar zijn en het redeneringsproces correct is, wordt de conclusie van een deductief argument als geldig beschouwd.
- De geldigheid van de conclusie hangt af van de vorm. Aangezien de conclusie geen andere informatie biedt dan de premisse, komt de geldigheid niet uit de inhoud, maar uit de vorm van de redenering, dat wil zeggen uit de interne samenhang tussen premisse en conclusie.
- Het kan drogredenen genereren. Wanneer een poging wordt gedaan om een deductief argument te construeren op basis van een twijfelachtige premisse of door fouten te maken in het redeneringsproces, wordt de conclusie als een drogreden beschouwd, dat wil zeggen dat ze niet waar is.
Het kan je interesseren:
- Redenering
- deductieve methode:
Soorten deductief redeneren
Normaal gesproken bestaan deductieve argumenten uit een premisse (verdeeld in twee complementaire delen) en een conclusie. Volgens de verschillende manieren om de premissen te construeren, worden verschillende soorten deductieve redeneringen gevormd: het syllogisme, de modus zetten pony's en de modus tollendo tollens.
Syllogisme
Het syllogisme is de deductieve vorm bij uitstek en de classificatie ervan wordt toegeschreven aan Aristoteles. In het syllogisme wordt het eerste deel van de premisse als groot beschouwd en het tweede als klein.
Bijvoorbeeld,
- Belangrijkste uitgangspunt: alle bacteriën zijn eencellige organismen.
- Minor premisse: The Escherichia coli het is een bacterie.
- Conclusie: Escherichia coli het is een eencellig organisme.
Modus pony's zetten of modus ponens
Ook wel genoemd bewering van antecedent. In dit type deductieve redenering stelt het eerste deel van de voorwaarde een voorwaarde voor. De tweede bevestigt het.
Bijvoorbeeld,
- Premisse 1: Als de vingerafdrukken op het pistool overeenkomen met die van de verdachte, is hij schuldig.
- Premisse 2: De vingerafdrukken op het wapen komen overeen met die van de verdachte.
- Conclusie: de verdachte is schuldig.
Modus tollendo tollens of modus tollens
Ook wel genoemd consequente ontkenning. In dit geval is het eerste deel van de premisse ook voorwaardelijk, maar het tweede verwerpt het. Met andere woorden, als P Q impliceert, maar Q niet waar is, dan is P ook niet waar.
Bijvoorbeeld,
- Premisse 1: Als er een infectie is, moet de patiënt koorts hebben.
- Premisse 2: Er is geen koorts.
- Conclusie: De patiënt heeft geen infectie.
Het kan je interesseren: Syllogisme
Deductief redeneren en inductief redeneren
In tegenstelling tot deductief redeneren, vindt inductief redeneren plaats wanneer de waarneming van herhaalde verschijnselen in een steekproef van gevallen leidt tot een waarschijnlijke algemene conclusie, maar op zichzelf niet geldig.
In plaats daarvan gaat deductief redeneren uit van een algemene waarheid of principe dat als waar wordt geaccepteerd, om een specifieke conclusie over een fenomeen te formuleren.
Om deze reden werd vroeger gezegd dat de inductieve methode van het bijzondere naar het algemene gaat, en de deductieve methode van het algemene naar het bijzondere.
In de volgende tabel kunnen we de vergelijking zien van een voorbeeld van een deductief argument met een ander inductief argument.
| deductief argument | Inductief argument |
|---|---|
|
Alle vogels hebben veren. |
De adelaar is een vogel en heeft veren. |
Het kan je interesseren:
- Inductief redeneren
- Abductief redeneren
- Voorbeelden van argumenten
