Wat is ecologie:
Ecologie is een tak van de biologie waarin de interacties tussen levende wezens met de habitat worden bestudeerd en geanalyseerd waar ze worden gevonden, dat wil zeggen de relaties die bestaan tussen biotische factoren (relaties tussen levende wezens) en abiotische factoren (omgevingsomstandigheden).
Etymologisch is het woord ecologie afgeleid van het Grieks ökologie samengesteld uit de vereniging van de Griekse woorden oikos, wat 'huis', 'thuis' of 'woning' betekent, en logo's, wat 'studie' of 'verdrag' betekent. In die zin betekent ecologie 'de studie van het huis'.
Het was Ernst Haeckel, een Duitse wetenschapper, die in 1869 de term ecologie bedacht om een naam aan te duiden voor de wetenschap die de relaties tussen levende wezens en het milieu bestudeert.
Daarom, de object van studie van ecologie Het is bij het bepalen hoe abiotische factoren (o.a. vochtigheid, temperatuur) interageren met biotische factoren (relatie tussen de grote diversiteit aan levende wezens in dezelfde habitat).
Daarom besteedt ecologie bijzondere aandacht aan hoe de specifieke kenmerken van een habitat de ontwikkeling, modificatie en het gedrag van verschillende soorten beïnvloeden.
In die zin verwijst het concept van menselijke ecologie naar de wetenschappelijke studie van de relaties tussen mens en milieu, inclusief natuurlijke omstandigheden, interacties en economische, psychologische, sociale en culturele aspecten. Daarom richt ecologie zich op het bestuderen van ecosystemen of populaties in het algemeen.
Evenzo is ecologie een wetenschap waarin: onderzoeken uitvoeren naar de veranderingen die ecosystemen kunnen ondergaan uit de activiteiten van mensen.
Het is belangrijk om het belang van ecologische studies te benadrukken, die multidisciplinair zijn, wat het mogelijk maakt om de kennis op dit wetenschapsgebied uit te breiden, evenals om strategieën en mechanismen te ontwerpen die gericht zijn op het behoud en behoud van het milieu.
Aan de andere kant gaat de term ecologisch tegenwoordig verder dan wetenschappelijk onderzoek, het maakt nu deel uit van politieke campagnes en sociale bewegingen die de bescherming en bewuste interactie van de mens met het milieu zoeken.
daarom, ecologie heeft een milieubewust karakter gekregen en het doel is om te zorgen voor en het behoud van het evenwicht tussen menselijke activiteiten en die van onze leefomgeving.
- biologie
- Milieubalans
- ecosysteem
Hoofdtakken van ecologie
De belangrijkste takken van studie en onderzoek waarin ecologie is onderverdeeld, zijn de volgende:
- Auto-ecologie: tak van ecologie die onderzoekt hoe soorten zich aanpassen aan bepaalde omstandigheden van abiotische factoren.
- Demo-ecologie (bevolkingsdynamiek): tak die vanuit ecologie en demografie de belangrijkste kenmerken bestudeert van de gemeenschappen of populaties die een bepaalde habitat bezetten.
- Synecologie (gemeenschapsecologie): tak van ecologie die de interactie tussen biologische gemeenschappen en ecosystemen bestudeert.
- Agro-ecologie: branche die vertrekt vanuit de kennis van ecologie en agronomie om modellen van voedselproductie te ontwikkelen waarin zowel het ecosysteem als de sociale omgeving in rekening wordt gebracht.
- Ecofysiologie (milieu-ecologie): tak van ecologie die fysiologische fenomenen in de omgeving bestudeert, die veranderingen kunnen ondergaan als gevolg van verschillende natuurlijke fenomenen of menselijke activiteit.
- Macro-ecologie: tak van ecologie die ecologische patronen bestudeert die op grote schaal worden herhaald.
ecologische interacties
In de ecologie worden de processen, dynamiek en interacties tussen alle levende wezens in een populatie, een gemeenschap, een ecosysteem of de biosfeer bestudeerd.
Ecologische interacties worden gekenmerkt door het voordeel van twee levende wezens (harmonisch) of door het nadeel van een van hen (inharmonisch), en kunnen optreden tussen wezens van dezelfde soort (intraspecifiek) of van verschillende soorten (interspecifiek).
- Harmonische intraspecifieke relaties: samenleving (organisatie van individuen van dezelfde soort) en kolonie (groep individuen van dezelfde soort met verschillende mate van afhankelijkheid van elkaar).
- Inharmonieuze intraspecifieke relaties: kannibalisme en intraspecifieke en interspecifieke competities. Het zijn gelijkwaardige soortrelaties, maar er is aan minstens één kant schade.
- Harmonische interspecifieke relaties: mutualisme (of symbiose), protocooperation, inquilinisme (of epibiose) en commensalisme.
- Inharmonieuze interspecifieke relaties: amensalisme (of antibiose), herbivorie, predatie, parasitisme en slavernij.
