Wat is strafrecht:
De strafrechtelijke wet is de tak van publiekrecht dat door middel van een reeks wettelijke normen en beginselen de repressie van misdaad door de staat vaststelt en regelt. Als zodanig is de strafrechtelijke wet is ook een juridische discipline die belast is met het bestuderen van het criminele fenomeen, de misdaad, de dader en de straf, waaruit zijn principes en wettelijke normen zullen worden afgeleid.
Het doel van strafrechtelijke wet het is de bestraffing van misdaden, door het toepassen van straffen, om de samenleving te beschermen tegen criminelen, hetzij door ze te isoleren of door corrigerende straffen op te leggen.
Aan de andere kant kunnen ze niet worden beschouwd als bronnen van het strafrecht noch gewoonte, noch jurisprudentie, noch algemene rechtsbeginselen, maar alleen de wet.
Aan Mexico, de strafrechtelijke wet wordt sinds 1931 geregeerd door de Wetboek van strafrecht voor het district en de federale territoria in zaken van gemeenschappelijke jurisdictie, en voor de hele Republiek in zaken van federale jurisdictie, die werd afgekondigd door president Pascual Ortiz Rubio en bestaat uit 404 artikelen.
Objectief strafrecht
De objectief strafrecht of ius poenale Het is er een die wordt gevormd door de reeks criminele normen en principes die misdaden bepalen, evenals straffen en de toepassing ervan.
Subjectief strafrecht
De subjectief strafrecht of ius puniendi verwijst naar de legitimiteit van de staat als entiteit om misdaden en misdrijven te bestraffen en te bestraffen, evenals om criminele normen vast te stellen en op te leggen, die echter allemaal gebaseerd moeten zijn op de objectief strafrecht.
Internationaal strafrecht
De internationaal strafrecht Het is degene die internationale misdaden definieert en reguleert, zoals genocide, oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid en misdaden van agressie. Het belangrijkste orgaan is het Internationaal Strafhof, gevestigd in Den Haag, opgericht in 1998.
Strafrecht van de vijand
De vijandelijk strafrecht Het omvat een reeks principes en normen die worden toegepast op individuen wier gedrag of antecedenten hen een potentiële bedreiging vormen voor de rest van de burgers en voor het rechtssysteem van de staat.
Als zodanig is het een recent concept, ontwikkeld in 1985 door de Duitse jurist Günther Jakobs, wat de gewone burger, die een misdaad heeft begaan, onderscheidt van dat overtreder die door antecedenten en de onmogelijkheid van wijziging als een vijand van het rechtssysteem en heeft daardoor het recht op de categorie persoon verloren.
De behandeling die een individu krijgt in het strafrecht van de vijand is natuurlijk veel strenger dan in het gewone strafrecht. In die zin is het doel van het strafrecht van de vijand het bieden van veiligheid aan de samenleving, omdat het, door te anticiperen op mogelijke strafbare feiten, haar burgers beschermt tegen toekomstige gevaren.
Zie ook Algemene rechtsbeginselen
