Wat is evolutie:
Evolutie is de verandering die plaatsvindt van de ene toestand naar de andere in een object of subject, als een product van een proces van progressieve transformatie. Het kan verwijzen naar genetische veranderingen in een soort, de ontwikkeling van een persoon (biologisch of kwalitatief), de voortgang van historische stadia, de fasen van een situatie of de transformatie van een object en van de natuur in het algemeen.
Etymologisch gezien is het woord evolutie komt van de Latijnse uitdrukking evolutionair, gevormd door de samentrekking van het woord voormalig, wat 'uit' betekent, met de vervoeging van het werkwoord ik zal terugkomen, wat 'rondgaan' betekent.
Sommige synoniemen of termen die verband houden met evolutie Ze zijn: transformatie, ontwikkeling, variatie, wijziging, verandering, groei, vooruitgang, verbetering, beweging of vooruitgang.
Het woord wordt vaak gebruikt om te verwijzen naar de kwalitatieve verbetering van een persoon, situatie, historische context, object, enz. Daarom zijn uitdrukkingen zoals persoonlijke evolutie, technologische evolutie, wetenschappelijke evolutie, economische evolutie, enz. Gemeenschappelijk.
Evolutie in de biologie
In de biologie is evolutie specifiek gerelateerd aan de studie van de transformatieprocessen van soorten, dat wil zeggen de processen van aanpassing en genetische mutatie die structurele veranderingen in levende wezens genereren. Dat wil zeggen, het concept van evolutie in de natuur wordt gedefinieerd als de veranderingen in de genetische gegevens van een biologische populatie (dier of plant) door generaties heen.
Theorie van de evolutie van soorten
De theorie van de evolutie van soorten werd in 1859 gepresenteerd door Charles R. Darwin en Alfred Wallace in een boek met de titel: Het ontstaan van soorten. Het werd voorafgegaan door de onderzoeken en theorieën van Lamarck, die al conclusies in die richting had getrokken.
Volgens de auteurs is de mens (homo sapiens) is het resultaat van de evolutie van andere soorten zoals homo erectus en de homo habilis, een uitspraak die de in de negentiende eeuw heersende scheppingstheorie uitdaagde. Darwin stelde ook dat de evolutie van soorten het resultaat was van natuurlijke selectie en aanpassing.
Tegenwoordig liggen er verschillende hypothesen op tafel over de oorzaken van evolutie. Dit zijn:
- Natuurlijke selectie: evolutietheorie door natuurlijke selectie en aanpassing (these van Darwin).
- Bevolkingsvermindering: minder variatie aan genen.
- De manier van reproductie: welk gen reproduceert het meest.
- Genetische mutatie: één type gen wordt verkort.
- Genenstroom: migratie van genen naar andere plaatsen.
Zie meer details over de evolutietheorie.
Convergente en divergente evolutie
Bij de studie van de evolutie van soorten spreken we van convergente en divergente evolutie. Convergente evolutie vindt plaats wanneer twee soorten van verschillende fylogenetische oorsprong evolueren om vergelijkbare structuren of elementen te genereren. Bijvoorbeeld: zowel kolibries als vlinders ontwikkelden hetzelfde type tong om nectar uit bloemen te halen.
Uiteenlopende evolutie is er een waarin soorten met een gemeenschappelijke oorsprong maar die gescheiden zijn, ongelijk evolueren om zich snel aan te passen aan de omgevingsomstandigheden, hetzij door mutaties of natuurlijke selectie. bijvoorbeeld die zoogdieren die voortkwamen uit reptielen en ledematen ontwikkelden om zich aan te passen aan een nieuw ecosysteem. Sommigen van hen veranderden twee van hun ledematen in armen, zoals apen, en anderen hielden hun ledematen als benen.
Evolutionisme of sociaal evolutionisme
In algemene termen zijn de uitdrukkingen sociale evolutie of culturele evolutie om te verwijzen naar de verschillende transformatieprocessen die samenlevingen of culturen ondergaan.
Er zijn echter specifieke analytische benaderingen die samenlevingen analyseren vanuit een evolutionair oogpunt, dat wil zeggen vanuit het evolutieparadigma dat typisch is voor wetenschappelijke studies. Wij praten over sociaal evolutionisme en, meer specifiek, van Darwinisme.
Volgens deze benaderingen zou sociaal-culturele evolutie moeten worden geanalyseerd vanuit de wet van natuurlijke selectie (survival of the fittest), wat zou verklaren waarom sommige beschavingen de overhand hebben op andere.
Historisch gezien hebben deze theorieën gefunctioneerd als een ideologische rechtvaardiging voor de westerse overheersing over de wereld, wat haar een etnocentrisch en eurocentrisch karakter geeft, dat tegenwoordig alom wordt weerlegd.
Daarom kan er nog steeds een evaluatief en zelfs ideologisch gebruik van het woord zijn evolutie. Als het woord bijvoorbeeld wordt gebruikt om superioriteit/minderwaardigheid te vergelijken: "De huidige staat van het land vereist dat we de ervaringen van de meest ontwikkelde landen herzien."
In de antropologie van de laatste decennia heeft het cultuurrelativisme nieuwe methoden voorgesteld om sociale veranderingen te bestuderen, vanuit de erkenning dat elke samenleving/cultuur uniek is en bijzonderheden heeft die aandacht verdienen. Deze methoden verwerpen sociaal evolutionisme vanwege zijn etnocentrische karakter.
- Cultureel relativisme
- Darwinisme.
- Sociaal evolutionisme
