Wat is kritiek:
De kritiek het is een denksysteem dat tot doel heeft de fundamenten van kennis te onderzoeken als een voorwaarde voor elke filosofische reflectie. Als zodanig is het een oriëntatiedoctrine epistemologisch, kritiek op empirisme en rationalisme. De grootste exponent is Immanuel Kant.
Kritiek ontkent niet dat de mens toegang heeft tot kennis, waarheid, maar acht het noodzakelijk om een zorgvuldig onderzoek en een rationele rechtvaardiging te hebben van de manier waarop die kennis tot stand komt. Voor kritiek, het onderzoek naar het weten staat boven het onderzoek naar het zijn.
In die zin is het een doctrine die gekenmerkt door het aannemen van een kritische en reflectieve houding ten opzichte van de bevestigingen van de menselijke rede, vandaar zijn vragende geest. Als we de term analyseren, is 'kritiek' eigenlijk afgeleid van: recensie, en is samengesteld met het achtervoegsel -isme, wat 'systeem', 'leer' betekent.
Laten we ook bedenken dat kritiek een filosofische doctrine is die in de Verlichting denken, waar de rede de hoogste instantie is geworden; kritieke tijd, typerend voor de moderniteit, waarin een poging werd gedaan om de rationele basis van ultieme overtuigingen te onderzoeken, aangezien kritiek werd aangenomen als de motor van de vooruitgang van de mensheid.
We moeten deze kritische en reflectieve houding van kritiek echter niet verwarren met de ongelovige en uiterst vragende houding van de scepticisme. Net zoals we het niet kunnen relateren aan de religieuze strengheid van de dogmatisme. Kritiek neemt in die zin een tussenpositie in tussen beide.
