Wat is Mandala:
Mandala is een concentrische ontwerpstructuur die de fractale of repetitieve samenstelling van het universum en de natuur vertegenwoordigen.
Mandala is een woord van Sanskriet oorsprong en betekent 'cirkel'; vertegenwoordigt de eenheid, harmonie en oneindigheid van het universum door de balans van visuele elementen.
In het Spaans worden zowel de meest voorkomende versie met ernstige uitspraak (mandala) als de esdrújula-uitspraak (mandala) ondersteund.
Het gebruik van herhalende geometrische patronen is een kenmerk van mandala's.
In oosterse culturen, waaruit de eerste verslagen van het ontwerp en het gebruik van mandala's zijn verkregen, hebben deze als doel het stoppen van denken en geest, met het doel een meditatieve staat te bereiken.
De hindoes waren de eersten die mandala's als spiritueel instrument gebruikten, hoewel ze in het Westen populair zijn geworden vanwege de ontwerpen en het gebruik dat aan het boeddhisme wordt toegeschreven. Mandala's zijn echter niet exclusief voor het Oosten of voor een bepaalde religie, aangezien soortgelijke geometrische voorstellingen zijn gevonden in andere culturen en met verschillende toepassingen die verder gaan dan het spirituele.
Mandala's in het boeddhisme
Zandmandala's zijn in Tibet bekend, dit zijn complexe voorstellingen die door Tibetaans boeddhistische monniken zijn gemaakt als een spirituele oefening om lessen te leren over onthechting en universele flow. Om ze te maken, worden zand of gemalen en natuurlijk gekleurde stenen gebruikt.
Het ontwerp van de mandala is verdeeld in vier kwadranten en een monnik heeft de leiding over elk. Na dagen of weken van het voltooien van het ontwerp (het vullen van de gaten met het gekleurde zand), wordt de mandala door de monniken vernietigd om de eindigheid van alle dingen te vertegenwoordigen. Het zand wordt weggeveegd, opgeslagen in een pot en in een rivier gegooid, zodat het weer opgaat in de natuur, in de continue stroom van de levenscyclus.
- Boeddhisme.
- Levenscyclus.
Mandala's in het taoïsme
Een ander voorbeeld van een mandala in de oosterse cultuur is het symbool yin en yang, waar de uitersten samenkomen in een cirkel die de dualiteit vertegenwoordigt die bestaat in alles wat gecreëerd is, volgens de principes van het taoïsme.
De taijitu, naam van het yin en yang symbool, is een soort mandala.
Naar de yin het vrouwelijke, de aarde, de duisternis en passiviteit worden aan hem toegeschreven. Ondertussen heeft hij yang staat voor het mannelijke, de lucht, het licht en het actieve. Deze twee fundamentele krachten zijn complementair en noodzakelijk om het evenwicht in het universum te behouden.
Mandala's in de Indiaanse cultuur
Inheemse Indianen in het noorden van de Verenigde Staten en het zuiden van Canada creëerden de 'genezende wielen' of 'medicijnwielen'. Het ontwerp van deze mandala's ging uit van een centrale stenen cirkel die verbonden was met een grotere cirkel door middel van stralen of scheidingslijnen, gemaakt met hetzelfde element.
Daarnaast werd rekening gehouden met de 4 windstreken (noord, zuid, oost en west), een kleur, de elementen (vuur, lucht, aarde en water) en hun heilige dieren en planten. Er wordt aangenomen dat deze wielen niet alleen voor medicinale doeleinden werden gebruikt, maar ook een heilige plaats waren voor inwijdingsrituelen.
De Azteken, gelegen in wat nu Meso-Amerika is, gebruikten ook mandala's. Het bekendste voorbeeld is in zijn kalender, die de basisprincipes van deze voorstellingen gehoorzaamt, aangezien het uitgaat van een centrale cirkel van waaruit andere figuren herhaaldelijk worden uitgestraald.
Fragment van een Azteekse kalender in het Museum of America, in Madrid (Spanje).
In deze mandala's werd het hemelgewelf vertegenwoordigd, de schepping van de mens en het pad dat tijdens het leven moet worden afgelegd om de volheid te bereiken.
Mandala's als een therapeutische hulpbron
De Zwitserse psycholoog en psychiater Carl Gustav Jung (1875-1961) bestudeerde 20 jaar lang mandala-ontwerpen uit verschillende culturen en vond gemeenschappelijke kenmerken: het feit dat het ontwerp altijd vanuit het midden begint, wordt beperkt door een geometrische figuur die meestal een cirkel is of een veelhoek, en de rest van de figuren kan worden vervangen door figuren die erop lijken, zoals bloemen of kruisen.
Voor hem waren deze representaties een veruiterlijking van het collectieve onbewuste, de uitdrukking van de totaliteit van het zijn, en daarom konden ze worden gebruikt als een therapeutische hulpbron om te werken aan die emotionele aspecten die onderdrukt of niet herkend werden.
Mandala's onthullen informatie over de onbewuste processen van hun auteur, volgens psycholoog Car Gustav Jung.
Tegenwoordig heeft het gebruik van mandala's als een therapeutische en antistresstechniek zich verspreid. Het kan op verschillende manieren worden geïmplementeerd:
- Creatie van een mandala: de persoon gaat uit van enkele basisrichtlijnen en staat op het punt zijn mandala te tekenen en te kleuren. Het gebruik van de geometrische vormen en de gekozen kleuren geeft de therapeut informatie over bepaalde emotionele toestanden.
- De mandala kleuren: Net als in het vorige geval wordt er gelet op het gebruik van de gebruikte kleuren, maar in dit geval op basis van een vooraf opgesteld ontwerp.
- Visualiseer een mandala: de persoon krijgt een reeds uitgewerkte mandala en moet deze enkele minuten observeren, met als doel een staat van ontspanning teweeg te brengen.
Elk van de genoemde technieken kan alleen worden gedaan. In de afgelopen jaren is het gebruik van notitieboekjes om mandala's te maken of te kleuren populair geworden, wat de overbevolking van deze bron als antistresstool verklaart.
