Wat is dichotomie:
Dichotomie is in het algemeen de opdeling van een object of concept in twee complementaire maar afzonderlijke delen.
Het woord dichotomie is afgeleid van het Grieks dichotomie wat verwijst naar het verdelen van iets in gelijke delen. Het bestaat uit het voorvoegsel dis- twee aanduiden, het werkwoord temnein wat betekent knippen en het achtervoegsel -IA dat legt kwaliteit op.
Tussen de synoniemen van dichotomie wordt gevonden: scheiding, bifurcatie, deling, oppositie, fragmentatie, segmentatie. Sommige antoniemen van dichotomie zijn: unie, kruising, verbinding, ligatie.
De tweedeling, met betrekking tot denken of ideeën, kan worden gevonden in concepten die ogenschijnlijk tegengesteld zijn maar tegelijkertijd complementair zijn, zoals:
- Dichotomie van hemel en hel: verwijst naar de tegenstelling van goed en kwaad die tegelijkertijd in de menselijke natuur bestaat.
- Dichotomie van lichaam en geest: Mensen worden geboren met een geest en een lichaam dat ondanks dat ze fysiek onafscheidelijk zijn, het mogelijk is om de gedachte en het onzichtbare van de geest duidelijk te onderscheiden van het fysieke van ons lichaam.
- Dichotomie tussen spanning en ontspanning: In een goede sculptuur van het menselijk lichaam kan de spanning worden benadrukt en tegelijkertijd de ontspanning van de spieren om het realisme te accentueren.
- Praktische en theoretische tweedeling: in alle disciplines is er theoretische en praktische kennis, verschillend maar onafscheidelijk, aangezien elk bijdraagt wat nodig is voor een globaal begrip.
De medische tweedeling verwijst naar de praktijk waarin een commissie wordt betaald aan de huisarts voor de aanbeveling van een patiënt aan een medisch specialist of consulent.
In de botanie verwijst dichotomie naar de splitsing van een tak of een stengel.
In de psychologie verwijst dichotoom denken naar een natuurlijke cognitieve vervorming die tot pathologische uitersten kan gaan. Dichotoom denken is de neiging om ervaringen in extremen te classificeren of te beoordelen, zoals het definiëren van alles als goed of slecht, zwart of wit, slecht of vriendelijk.
Saussure-dichotomie
De dichotomie van Saussure is een taalkundige theorie uitgewerkt door de Zwitser Ferdinand de Saussure (1857-1913). Het stipuleert taal als een systeem, dat wil zeggen dat elk van zijn delen waarde heeft omdat ze deel uitmaken van een geheel en op hun beurt de tegenstelling zijn van de andere delen.
Enkele voorbeelden van deze tweedeling zijn aanwezig in:
- taal en taal, waarbij taal het natuurlijke vermogen is en taal het gebruikte systeem van tekens;
- taal en spraak, waarbij spraak de handeling is van het realiseren van het taalvermogen door middel van taal;
- betekenaar en betekende, waarbij de betekenaar het teken is dat wordt gebruikt om betekenis te geven aan de betekende.
Klassieke tweedeling
De klassieke tweedeling is een theorie op het gebied van economie die bepaalt dat de nominale en reële variabelen afzonderlijk kunnen worden geanalyseerd. De nominale variabele is het resultaat dat de prijzen gebruikt op het moment van meting, zonder aanpassingen, en de reële variabele is het resultaat van prijzen, rekening houdend met de aanpassingen voor inflatie of variatie.
Bloedeloze dichotomie
Bloedeloze dichotomie is een gedicht van de Argentijnse Octavio José Oliverio Girondo (1891-1967) van vier strofen waarvan het hoofdidee de dichotomie tussen leven en dood weerspiegelt, namelijk dat de dood op een stille en bloedeloze manier in het leven wordt ingevoegd, dat wil zeggen zonder bloed te vergieten .
