Wat is de zwavelcyclus:
De zwavelcyclus verwijst naar de biogeochemische cyclus waardoor dit chemische element in zijn verschillende vormen in de natuur kan worden gevonden, zoals sulfaat.
De zwavelcyclus Het wordt beschouwd als een van de meest complexe chemische cycli in de natuur omdat zwavel tijdens zijn reis, door de verschillende ecosystemen, verschillende oxidatietoestanden ervaart (dit gebeurt wanneer de chemische component wordt gecombineerd met zuurstof).
Zwavel is op zijn beurt een chemisch element, geen metaal en het op tien na meest voorkomende element in de aardkorst. Het is van groot belang en wordt geïdentificeerd met het symbool S. Het wordt gekenmerkt door zijn lichtgele kleur en een aroma dat resultaten nogal onaangenaam.
Ook, zwavel is een voedingsstof van groot belang in de natuura, speciaal voor planten en dieren. Het kan worden gevonden in grond of water, waarbij het sulfaten vormt of wordt gemengd met andere elementen.
Zwavelcyclusproces
Hier is hoe de zwavelcyclus zich ontvouwt:
- In principe nemen planten zwavel op via hun wortels, dat in de aardkorst of in water in de vorm van sulfaat wordt aangetroffen en de zouten of voedingsstoffen vormt die nodig zijn om hun vitale functies uit te voeren.
- Door dit proces reduceren planten sulfaten tot sulfiden.
- Eenmaal in planten en groenten komt zwavel in het organisme van plantenetende dieren wanneer ze zich voeden.
- De vleesetende dieren voeden zich vervolgens met plantenetende dieren, daarom zet zwavel zijn cyclus voort en levert het zijn voedingsstoffen aan deze consumenten.
- Wanneer vleesetende dieren sterven, blijven hun lichamen in de grond en ontbindende organismen (bacteriën en schimmels) zetten hun dierlijke resten weer om in sulfaat terwijl ze ze desintegreren en reduceren tot organische deeltjes.
- De zwavel die aanwezig is in de aminozuren van de karkassen van de dieren komt in de bodem terecht, die later dankzij de bacteriën wordt omgezet in waterstofsulfide en zo wordt de bodem weer verrijkt en gevoed.
- Bij dit proces wordt zwavel geoxideerd tot sulfaat dat via de wortels weer door planten wordt opgenomen. Op deze manier begint de cyclus opnieuw.
Zwavel bereikt na ontbinding ook de bodem via dierlijke uitwerpselen.
Daarnaast, zwavel komt in de atmosfeer als een gasvormige verbinding zoals zwaveldioxide en waterstofsulfide, gassen die worden geproduceerd door vulkanen of branden en door de afbraak van organisch materiaal gegenereerd door bacteriën, zowel in de bodem als in het water.
In dit geval, wanneer waterstofsulfide in contact komt met zuurstof, oxideert het, waardoor het sulfaat wordt gegenereerd dat vervolgens door de regen terugvalt op de grond en het water.
Daarentegen kan zwaveldioxide door planten rechtstreeks uit de atmosfeer worden opgenomen.
