Wat is Kosmologie:
Kosmologie is de wetenschap die de samenstelling, evolutie en eigenschappen van het universum bestudeert om de oorsprong en evolutie ervan te begrijpen. Dit woord is afgeleid van het Grieks κόσμος, kosmo, wat "kosmos, orde" betekent, en λογια, loguía, die "studie" aangeeft.
Kosmologie het is al sinds lang vervlogen tijden onderwerp van studie en observatie geweest toen de mannen van oude beschavingen antwoorden zochten op verschillende problemen die hun dagelijkse activiteiten beïnvloedden, zoals de beweging van de maan, sterren en verduisteringen.
In de astrofysica bestudeert de kosmologie, ook wel moderne kosmologie genoemd, de verschijnselen die het universum presenteert om via de wetenschap de algemene wetten te identificeren die de oorsprong en evolutie van het universum kunnen verklaren.
Evolutie van de kosmologie
De term kosmologie werd voor het eerst gebruikt in het jaar 1731 in het wetenschappelijke werk van Christian Wolff, Kosmologie generalis. Het concept van kosmologie heeft echter door de geschiedenis heen een evolutie ondergaan als gevolg van wetenschappelijke vooruitgang.
De eerste kosmologische opvattingen werden gepresenteerd in de vorm van verhalen die probeerden een antwoord te geven op de oorsprong van het universum en de mensheid. Tegenwoordig wordt het concept van de kosmogonie van een volk gebruikt wanneer verklaringen van het universum worden geassocieerd met scheppingsmythen zoals bijvoorbeeld de Egyptische, Maya- en Andeskosmogonie.
In die zin verwijst het ook naar de interpretaties van de oorsprong van het universum met het concept van wereldbeeld.
Kosmologie komt dichter bij het wetenschappelijke karakter wanneer het in de filosofische sfeer begint te bespreken, vooral de Griekse. Een van de eerste moderne kosmologische modellen is van de filosoof Aristoteles (384 BC-322 BC), met zijn geocentrische model, dat wil zeggen de aarde als het centrum van het universum, dat bijna 2000 jaar werd gehandhaafd.
In de 17e eeuw wordt het geocentrische model uiteindelijk vervangen door het heliocentrische model, wetenschappelijk beschreven door de Duitse astronoom en wiskundige Johannes Kepler (1571-1630). Kepler definieert in zijn kosmologisch model de beweging van de planeten in elliptische banen rond de zon met de drie wetten van Kepler.
Sindsdien is de mens niet gestopt met het onderzoeken en bestuderen van het universum en heeft hij andere studies en theorieën moeten betrekken, zowel wetenschappelijke als humanistische, om de grondslagen en perspectieven, waaronder natuurkunde, astronomie, filosofie, religie en astrologie, aan te vullen en te promoten.
Filosofische kosmologie
Filosofische kosmologie is wat probeert het universum te begrijpen vanuit verschillende filosofische, metafysische en zelfs theologische aspecten.
Deze tak van de kosmologie is ontstaan uit de verschillende visies op het universum en zijn oorsprong, die door de Griekse filosofen werden geopperd.
De filosofische kosmologie gebruikt modellen van de kosmos van de Babylonische en Egyptische volkeren, samen met filosofische inzichten, om algemene wetten te beschrijven die de fysieke wereld beheersen.
In die zin is het de filosoof Aristoteles die het eerste belangrijke kosmologische model beschrijft, waarin hij de onbeweeglijkheid van de aarde als het centrum van het heelal verklaart, terwijl de andere sterren (maan, zon, planeten en sterren) eromheen draaiden.
Aristoteles verdeelt het universum in twee werelden: de ondermaanse en de bovenmaanse.
De ondermaanse wereld is de wereld van de aarde, waarvan de limiet de maan is. In deze wereld worden objecten geboren en sterven ze, bestaande uit vier basiselementen, namelijk aarde (vast), water (vloeibaar), lucht (gas) en vuur (energie of plasma).
Aan de andere kant bestaat de bovenwereld uit objecten die voor altijd hebben bestaan, waarbij alles wat om de aarde draait objecten zijn van perfecte, cirkelvormige en uniforme bewegingen. Men geloofde dat deze sterren waren gemaakt van ether (de kwintessens) waardoor ze konden schijnen.
Fysieke kosmologie
Via fysische kosmologie behandelen specialisten: bestuderen, observeren en begrijpen wat de fysische en chemische eigenschappen van het universum zijn en waaruit ze zijn samengesteld, zijn structuren, hoe het is ontstaan, wat is de dichtheid, hoe de sterrenstelsels zijn verdeeld, waaruit ze zijn samengesteld, hoe ze zullen blijven evolueren en wat hun mogelijke bestemming is.
Het belang van de fysieke kosmologie ligt in de mogelijkheid om theorieën op te stellen en modellen te bouwen die de eigenschappen van het universum wetenschappelijk beschrijven door middel van wiskundige beschrijving en fysieke compressie.
De fysieke kosmologie dateert uit de 20e eeuw, toen Albert Einstein de Algemene relativiteitstheorie.
Na deze studie kwamen belangrijke wetenschappelijke vorderingen naar voren die het mogelijk maakten om de astronomische observatie van verre objecten te verbeteren, evenals om het onderzoek en de studie over de oorsprong van het universum, de Oerknaltheorie of expansie van materie, en het opstellen van kosmologische modellen.
- Ster.
- Takken van de natuurkunde.
Maya kosmologie
De Maya's waren een van de Meso-Amerikaanse volkeren die observeerden, bestudeerde en maakte exacte berekeningen van de bewegingen van de maan, de zon en de sterren.
Op hun beurt kwamen zij op het idee dat de kosmos in drie niveaus was verdeeld. Het bovenste niveau bestond uit het hemelgewelf en was de plaats waar de belangrijkste astronomische verschijnselen plaatsvonden.
Op het intermediaire niveau waren mannen en hun dagelijkse activiteiten. Op het lagere niveau was de onderwereld of Xilbalbá, een plaats die als donker werd beschouwd.
Andes kosmologie
De kosmologie van de Andes verdeelt het universum in drie werelden: de wereld erboven heet Hanan Pacha, de wereld hier heet Kay Pacha en de wereld eronder heet Ukhu Pacha.
In deze context is er een superieure geest die de drie pacha's genaamd Viracocha of Wiaqocha Tayta controleert en regeert.
