De dierlijke cel wordt gekenmerkt door het hebben van a celkern dus het wordt eukaryoot genoemd. Bovendien is het de basiseenheid van alle weefsels en organen van het organisme van het dierenrijk en zorgt voor vitale en essentiële functies voor het leven, hun voeding en hun voortplanting.
Dierlijke cellen worden gedeeld door functies zoals:
- epitheelcellen beschermen de huid, holtes en organen,
- botcellen die ondersteunende botten vormen,
- cellen van het immuunsysteem die organismen beschermen tegen ziekten,
- bloedcellen die voedingsstoffen en zuurstof vervoeren,
- naast vele andere functies.
In die zin oefent de dierlijke cel alle vitale functies uit en ze worden allemaal gekenmerkt door de volgende onderdelen:
- Cel- of plasmamembraan: omhulsel van de cel die het scheidt van de externe omgeving. Het is semi-permeabel.
- Cytoplasma: vloeistof waarin de andere celstructuren zich bevinden.
- Celkern: plaats waar de nucleolus zich bevindt, die ribosomen produceert, en het genetische materiaal in de vorm van chromosomen.
- lysosomen: organellen in het cytoplasma die spijsverteringsenzymen bevatten die 3 functies vervullen: recycling van niet meer gebruikte structuren, vertering van pathogenen en afbraak van moleculen.
Bovendien gehoorzamen dierlijke cellen de celcyclus van elke eukaryote cel (met een celkern) die bestaat uit het grensvlak en de mitotische fase. In deze laatste fase vindt aseksuele (mitose) of seksuele (meiose) celdeling plaats.
Dierlijke en plantaardige cel
De dierlijke cel en de plantencel zijn beide eukaryote cellen en hebben daarom beide een celkern, ribosomen die groter zijn dan die van prokaryotische cellen en complexer genetisch materiaal.
De dierlijke cel verschilt van de plantencel door een kleinere vacuole te hebben, centriolen die flagella of trilhaartjes vormen en geen celwand te hebben zoals plantencellen of chloroplasten.
De dierlijke cel is typerend voor heterotrofe wezens, dat wil zeggen organismen die zich voeden met andere levende wezens.
