Wat is de vis die via de mond sterft:
Het gezegde "bij de mond sterft de vis" is een oproep tot discretie. Hij neemt zijn toevlucht tot het beeld van de visserij, wiens succes afhangt van de onvoorzichtigheid van de vis die het gevaar niet opmerkt en zijn mond opent om de haak te bijten, wat op zichzelf de echte oorzaak is van zijn ondergang.
Veel mensen komen inderdaad in de problemen doordat ze niet weten hoe ze gevoelige informatie, of die nu van henzelf of van iemand anders is, moeten bewaren, waardoor ze de gevolgen van hun uitglijder ondervinden. Populaire wijsheid portretteert deze situatie door middel van dit beeld.
In die zin leert het gezegde dat degenen die meer dan nodig spreken zichzelf weggeven of in de problemen komen vanwege hun indiscretie. Daarom kan het worden gebruikt als een waarschuwing of kan het worden gebruikt om het resultaat van roekeloosheid begaan door een indiscreet te veroordelen.
Een soortgelijke betekenis heeft de uitdrukking "Men is de eigenaar van wat zwijgt en de slaaf van wat hij zegt." Andere uitdrukkingen die een vergelijkbare betekenis kunnen hebben zijn "wie veel spreekt, maakt veel fouten"; "Als de juil zijn mond niet zou openen, zouden ze hem nooit vangen" of "In een gesloten mond komen geen vliegen binnen".
Dit gezegde heeft andere varianten, afhankelijk van het land en de cultuur. Een daarvan is "Bij de snavel sterft de patrijs", die met dezelfde betekenis wordt toegepast.
Zie ook:
- Losse lippen zinken schepen.
- Wie een mond heeft, maakt fouten.
