Wat is inculturatie:
Enculturatie is het proces waarbij een individu de normen, overtuigingen, tradities en gebruiken van een cultuur waarin ze zijn ingeschreven, opneemt, kent, leert en in praktijk brengt.
De term enculturatie komt uit het Engels inculturatie en werd in 1948 voor het eerst gebruikt door de antropoloog Melville Herskovits.
Het doel van enculturatie is om te leren wat passend wordt geacht en wat niet, binnen een sociaal kader, zodat individuen adequaat kunnen worden geïntegreerd in de groep waartoe ze behoren. Het gaat om de culturele normen die van de ene generatie op de andere worden overgedragen, met als doel een sociaal evenwicht te bewaren.
Dit leren begint in de kindertijd en breidt zich uit tot in het volwassen leven, en kan bewust of onbewust zijn. Het kan worden overgedragen door de herhaling van gebruiken, mondelinge, schriftelijke of audiovisuele informatie en het culturele erfgoed (traditionele spelletjes en liederen, mondelinge traditie, dansen, artistieke manifestaties, enz.). Religieuze overtuigingen of rituelen zijn ook instrumenten van enculturatie.
Van individuen wordt verwacht dat ze de regels assimileren en in praktijk brengen. En als we dat eenmaal hebben geleerd, zijn zij degenen die ze doorgeven aan andere leden van de sociale groep waarin ze actief zijn.
Hoewel het de bedoeling van de enculturatieprocessen is om regels vast te stellen die door de tijd heen blijven bestaan, is de realiteit dat elke generatie bijdragen introduceert in overeenstemming met de historische, politieke, economische, sociale en culturele context waarin ze leven.
Kenmerken van enculturatie
- Bij enculturatie vinden leerprocessen plaats binnen dezelfde cultuur. Wanneer uitwisselingen plaatsvinden tussen verschillende culturen, wordt dit transculturatie of acculturatie genoemd, al naar gelang het geval.
- De enculturatie vindt plaats in de kindertijd, met de introductie van normen in het gezin en de educatieve omgeving. In het volwassen leven leven individuen echter andere processen van enculturatie, zoals wanneer ze zijn geïntegreerd in de werkplek en de normen, waarden en gebruiken van de organisatie moeten assimileren.
- De enculturatieprocessen hebben de neiging om beloningen te genereren om aanpassing aan de omgeving te belonen en die gedragingen te veroordelen die coëxistentie verstoren, afhankelijk van het culturele kader dat wordt nagebootst. In de Chinese cultuur wordt het bijvoorbeeld sociaal gewaardeerd dat individuen ouderen respecteren en eren. Daarom kunnen in Shanghai kinderen die hun bejaarde ouders niet bezoeken, financieel worden gestraft.
- Enculturatie is grotendeels een onbewust proces. Het individu neemt houdingen en uitdrukkingsvormen aan zonder de bedoeling ze te leren, hij assimileert ze eenvoudig als onderdeel van de culturele elementen van het conglomeraat waartoe hij behoort. De gezinskern en de hechte sociale omgeving hebben een grote invloed op dit proces.
- Enculturatie vereist ook bewust leren. Het individu moet cognitieve middelen gebruiken om de regels die moeten worden gevolgd te begrijpen, te ontcijferen, te reflecteren en erover te discussiëren. Hier zijn formele instellingen, zoals de school, onmisbaar in dit proces.
- Individuen verwerven kennis over materiële en immateriële aspecten van hun cultuur (objecten, symbolen, overtuigingen, gewoonten).
Verschil tussen enculturatie, transculturatie en acculturatie
Heel vaak worden de termen enculturatie, transculturatie en acculturatie als synoniemen gebruikt, of anders worden ze behandeld als vergelijkbare processen. Het zijn echter drie verschillende concepten.
inculturatie
Het verwijst naar het proces van het opnemen en leren van de normen, overtuigingen, gebruiken en tradities van de cultuur waarin een individu is ondergedompeld. Het leren van het volkslied, deelnemen aan sociale of religieuze riten zijn voorbeelden van enculturatie.
Transculturatie
Het is het proces dat plaatsvindt wanneer een sociale groep culturele aspecten opneemt die afkomstig zijn van een andere groep. Immigratieprocessen zijn een voorbeeld van transculturatie, omdat ze veranderingen teweegbrengen die worden weerspiegeld in de woordenschat (invoeging van nieuwe woorden), de gastronomie of het sociale leven. Deze veranderingen zijn meestal niet plotseling, maar kunnen op de lange termijn beter worden gewaardeerd.
Acculturatie
In dit geval neemt een sociale groep nieuwe normen, gebruiken en tradities over van de kant van een andere groep die deze oplegt. Kolonisatieprocessen zijn misschien wel het meest representatieve voorbeeld van acculturatie, aangezien gekoloniseerde groepen worden gedwongen te assimileren wat de koloniserende groep wil toepassen, zoals religie of vormen van sociale organisatie.
