Wat is chemische nomenclatuur?
Chemische nomenclatuur wordt een systeem van regels genoemd waarmee de verschillende chemische verbindingen kunnen worden genoemd op basis van het type en het aantal elementen waaruit ze zijn samengesteld. De nomenclatuur maakt het mogelijk om chemische verbindingen te identificeren, classificeren en organiseren.
Het doel van chemische nomenclatuur is om namen en formules, ook wel descriptoren genoemd, toe te kennen aan chemicaliën, zodat ze gemakkelijk herkenbaar zijn en een conventie kan worden geconsolideerd.
Binnen de chemische nomenclatuur worden twee grote groepen verbindingen onderscheiden:
- Organische bestanddelen, verwijzend naar die met de aanwezigheid van koolstof gekoppeld aan waterstof, zuurstof, zwavel, stikstof, boor en bepaalde halogenen;
- anorganische verbindingen, die verwijzen naar het hele universum van chemische verbindingen die geen koolstofmoleculen bevatten.
De belangrijkste instelling die verantwoordelijk is voor het reguleren of vaststellen van de conventies is de International Union of Pure and Applied Chemistry of IUPAC voor zijn acroniem in het Engels (Internationale Unie van Pure en Toegepaste Chemie).
Soorten chemische nomenclatuur
Er zijn drie chemische nomenclatuursystemen:
- Traditioneel, functioneel of klassiek naamgevingssysteem.
- Systematisch of stoichiometrisch nomenclatuursysteem.
- Naamgevingssysteem voor aandelen.
Afhankelijk van het gebruikte naamgevingssysteem kan dezelfde verbinding verschillende namen krijgen. Bijvoorbeeld, SnO2 Het kan tindioxide (traditionele nomenclatuur), tin (IV) oxide (stock nomenclatuur) en tinoxide (stoichiometrische nomenclatuur) worden genoemd.
Functioneel of klassiek of traditioneel naamgevingssysteem
Chemische stoffen worden geclassificeerd op basis van de verschillende valenties die ze bezitten. Deze worden verbaal weergegeven met behulp van voor- en achtervoegsels.
| Nee. | Voor-en achtervoegsels | Voorbeelden |
|---|---|---|
| 1 | De "de" connector of het achtervoegsel -ico wordt gebruikt | K2O, kaliumoxide of kaliumoxide |
| 2 |
-oso (kleine valentie); -ico (grote valentie) |
FeO, ijzeroxide Geloof2OF3, ijzeroxide |
| 3 |
hik + naam + beer (kleine valentie) -oso (tussenliggende waarde) -ico (grote waarde) |
SO, hypozwaveloxide SW2, zwaveloxide SW3, zwaveloxide |
| 4 |
hik + naam + beer (kleinste waarde) -oso (kleine waarde) -ico (tussenliggende waarde) per + naam + ico (grote waarde) |
kl2Of, hypochlooroxide kl2OF3, chlooroxide kl2OF5, chlooroxide kl2OF7, perchlooroxide |
Stoichiometrisch of systematisch nomenclatuursysteem
Dit is momenteel de meest voorkomende en wordt erkend door de IUPAC. Noem stoffen met Griekse voorvoegsels. Deze geven de atomiciteit (aantal atomen) aan die in de moleculen aanwezig zijn. De formule voor het benoemen van verbindingen kan als volgt worden samengevat: generieke naam-prefix + specifieke naam-prefix. We kunnen de volgende tabel zien om ons te begeleiden.
| Nee. bij. C | Voorvoegsel | Voorbeelden |
|---|---|---|
| 1 | met- of mono- |
CH4, methaan; CO, koolmonoxide |
| 2 | et- of di- | CO2, kooldioxide |
| 3 | prop- of drie- |
C3H8, propaan CrBr3, chroomtribromide |
| 4 | maar- of tetra- |
C4H10, butaan kl4C, tetrachloorkoolstof |
| 5 | penta- |
C5H12, pentaan nee2OF5, distikstofpentoxide |
| 6 | hexa- | C6H14, hexaan |
| 7 | hepta- |
C7H16, heptaan kl2OF7, dichloorheptoxide |
| 8 | octa- | C8H18, octaan |
| 9 | niet-, nona- of eneá- | C9H20, nonano |
| 10 | deca- | C10H22 , decaan |
Naamgevingssysteem voor aandelen:
Op dit moment promoot de IUPAC de standaardisatie van deze methode in plaats van die met achtervoegsels, omdat deze in sommige talen moeilijk zijn. Het gekozen systeem heet Stock. Het is vernoemd naar de maker, de Duitse chemicus Alfred Stock (1876-1946).
Het Stock-systeem voegt Romeinse cijfers toe aan het einde van het element die de valentie van de atomen aangeven. Dat wil zeggen, de Romeinse cijfers geven de oxidatietoestand aan van sommige elementen die in de chemische stof aanwezig kunnen zijn. Ze moeten aan het einde van de stofnaam en tussen haakjes worden geplaatst.
Bijvoorbeeld:
| Aantal valenties | Nomenclatuur |
|---|---|
| 2 | H2S, waterstofsulfide (II) |
| 2 | FeO, ijzer (II) oxide |
| 2 | Mg (Br) 2: Magnesium (II) bromide |
| 4 | SO3, zwavel (IV) oxide |
- Organische bestanddelen
- anorganische verbindingen
- Organische chemie
- Anorganische scheikunde
